ਲੋਕ ਸਭਾ ਚੋਣਾਂ ਦੇ ਨਤੀਜਿਆਂ ਬਾਰੇ
ਲੋਕ-ਸਭਾ ਚੋਣਾਂ ਨੇ ਮੋਦੀ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਹੇਠ ਭਾਰਤੀ ਜਨਤਾ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਪੂਰਨ-ਬਹੁਮਤ ਨਾਲ ਸੱਤਾ ਸੌਂਪ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਸਹਿਯੋਗੀ ਧਿਰਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਦੀ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਬਹੁਤੇ ਸਿਆਸੀ ਨਿਰੀਖਕਾਂ ਵੱਲੋਂ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਕਿਆਫ਼ਾ ਲਾਉਣਾ ਸੰਭਵ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਹਾਕਮ ਜਮਾਤੀ ਪ੍ਰਚਾਰ ਸਾਧਨ ਵੱਡੀ ਜਿੱਤ ਵਜੋਂ ਇਸਦੇ ਜਸ਼ਨ ਮਨਾ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਹਿੰਦੋਸਤਾਨੀ ਸਿਆਸਤ ਵਿੱਚ ਮੋੜ-ਨੁਕਤੇ ਦਾ ਦਰਜਾ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਹ ਇਸ ਗੱਲ ਦੇ ਸੋਹਲੇ ਗਾ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿ ਭਾਰਤੀ ਜਨਤਾ ਪਾਰਟੀ ਨੇ ਉੱਤਰ ਤੋਂ ਦੱਖਣ ਤੇ ਪੂਰਬ ਤੋਂ ਪੱਛਮ ਤੱਕ ਸਾਰੇ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਸੀਟਾਂ ਜਿੱਤੀਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਜਨਤਾ ਨੂੰ ਇਹ ਜਚਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮੋਦੀ ਤੇ ਇਸਦੇ ਲਾਣੇ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਭਾਰੀ ਸਮਰਥਨ ਹਾਸਲ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਹ ਵੀ ਕਿ ਕੌਮੀ ਪਾਰਟੀ ਵਜੋਂ ਭਾਰਤੀ ਜਨਤਾ ਪਾਰਟੀ ਨੇ ਕਾਂਗਰਸ ਦਾ ਬਦਲ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।
ਪ੍ਰਚਾਰ ਦੀ ਇਸ ਹਨ੍ਹੇਰੀ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਤੱਥ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹਨ। ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਗੱਲ ਪ੍ਰਤੱਖ ਸੀ ਕਿ ਇਸਦੀਆਂ ਸਾਮਰਾਜੀ-ਪੱਖੀ ਨੀਤੀਆਂ ਦੇ ਸਿੱਟੇ ਵਜੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਵਿਆਪਕ ਬੇਚੈਨੀ ਸਦਕਾ ਕਾਂਗਰਸ ਸਰਕਾਰ ਇਸ ਵਾਰ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਕਾਮ ਰਹੇਗੀ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੀਤੀਆਂ ਸਦਕਾ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਹਿੰਗਾਈ, ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰੀ, ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਤੋਂ ਬੇਦਖ਼ਲੀ, ਵਾਤਾਵਰਣ ਦੀ ਤਬਾਹੀ, ਸਿਹਤ ਤੇ ਸਿੱਖਿਆ ਵਰਗੀਆਂ ਬੁਨਿਆਦੀ ਜਨਤਕ ਸਹੂਲਤਾਂ ਦੇ ਨਿੱਜੀਕਰਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੱਕੀ ਘੋਲਾਂ ਉੱਪਰ ਜ਼ਬਰ ਦੇ ਰੂਪ 'ਚ ਵਿਆਪਕ ਕਸ਼ਟ ਝੱਲਣੇ ਪਏ ਹਨ। ਜਨਤਕ ਸਰੋਤਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੋਲਾ, ਪੈਟਰੋਲੀਅਮ ਤੇ ਸਪੈਕਟਰਮ (ਧੁਨੀ ਵਾਹਕ ਤਰੰਗਾਂ) ਦੇ ਨਿੱਜੀਕਰਨ 'ਚ ਹੋਏ ਭਾਰੀ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਨੇ ਮੱਧਵਰਗੀ ਹਿੱਸਿਆਂ ਅੰਦਰ ਗੁੱਸਾ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਕਾਂਗਰਸ ਵਿਰੋਧੀ ਰੌਂਅ ਲਹਿਰ ਦਾ ਰੂਪ ਧਾਰ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਹਕੀਕਤ ਐਨੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪ੍ਰਤੱਖ ਸੀ ਕਿ ਕਾਂਗਰਸ ਦੇ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਆਗੂਆਂ ਨੇ ਇਸ ਵਾਰ ਚੋਣ ਲੜਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ 'ਚ ਵਿੱਤ ਮੰਤਰੀ ਚਿੰਦਬਰਮ ਵੀ ਆਉਂਦਾ ਹੈ।
ਪਰ ਇਹ ਗੱਲ ਸਾਫ਼ ਹੈ ਕਿ ਹਾਕਮ ਜਮਾਤਾਂ ਇਸ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ ਤੇ ਉਹ ਇਸ ਕਾਂਗਰਸ ਵਿਰੋਧੀ ਲਹਿਰ ਨੂੰ ਮੋਦੀ ਪੱਖੀ ਲਹਿਰ 'ਚ ਬਦਲ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ ਤਾਂ ਜੋ ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਰ ਸਰਕਾਰ ਆ ਸਕੇ ਜਿਹੜੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵੱਲੋਂ ਚਾਹੇ ਜਾਂਦੇ ਲੋਕ-ਵਿਰੋਧੀ ਕਦਮਾਂ ਨੂੰ ਅਸਰਦਾਰ ਢੰਗ ਨਾਲ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਵੇ। ਯਾਨੀ ਕਿ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਹੀ ਕਦਮਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਜਨਤਾ ਅੰਦਰ ਕਾਂਗਰਸ ਵਿਰੋਧੀ ਰੌਂਅ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇਹਦੇ ਵਾਸਤੇ ਵੱਡੇ ਸਰਮਾਏਦਾਰ ਘਰਾਣਿਆਂ ਨੇ ਬੀ.ਜੇ.ਪੀ. ਵੱਲੋਂ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਨ ਅਤੇ ਵੋਟਾਂ ਖ੍ਰੀਦਣ ਵਾਸਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਮੇਂ ਨਾਲੋਂ ਵੱਡੇ ਫੰਡ ਮੁਹੱਈਆ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਵੱਡੇ ਸਰਮਾਏਦਾਰ ਘਰਾਣਿਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਸਾਧਨਾਂ ਨੇ ਗੁਜਰਾਤ 'ਚ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ ਬਾਰੇ ਹਰ ਕਿਸਮ ਦੀਆਂ ਪਰੀ-ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਸਿੱਧੇ ਰੂਪ 'ਚ ਉਭਾਰਿਆ-ਪ੍ਰਚਾਰਿਆ। ਇਹ ਗੱਲ ਜ਼ਾਹਰਾ ਰੂਪ 'ਚ ਪ੍ਰਤੱਖ ਸੀ ਕਿ ਬੀ.ਜੇ.ਪੀ. ਦੀ ਪ੍ਰਚਾਰ ਮੁਹਿੰਮ 'ਤੇ ਸੱਚੀਓਂ ਹੀ ਬੇਹਿਸਾਬ ਖਰਚ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਜੇਤੂਆਂ ਵੱਲੋਂ ਜਿੰਨੀ ਵੱਡੀ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਇਹ ਖਰਚਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਇਹ ਆਪਣੇ ਆਪ 'ਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇਸ ਦਾਅਵੇ ਦੀ ਫੂਕ ਕੱਢ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਐਨੀ ਵੱਡੀ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਪੈਸਾ ਲਾਇਆ ਹੈ ਉਹ ਇਸਦਾ ਮੋੜਵਾਂ ਮੁੱਲ ਵੀ ਵਸੂਲਣਗੇ ਹੀ।
ਆਪਣੀ ਜਿੱਤ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਤੇ ਪੱਕੀ ਕਰਨ ਲਈ ਭਾਰਤੀ ਜਨਤਾ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਨੇ ਫ਼ਿਰਕਾਪ੍ਰਸਤ ਨਫ਼ਰਤ ਦਾ ਝੋਕਾ ਵੀ ਲਾਇਆ, ਅਤੇ ਕਈ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਖੂਨੀ, ਫਿਰਕਾਪ੍ਰਸਤ ਕਤਲੇਆਮ ਵੀ ਕਰਵਾਏ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉੱਤਰਪ੍ਰਦੇਸ਼, ਬਿਹਾਰ, ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਅਤੇ ਆਸਾਮ ਵਿੱਚ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹਿੰਦੂ ਤਬਕਿਆਂ ਅੰਦਰ ਇਹ ਭੈਅ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੇ ਖ਼ਾਸ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਧੇ ਰੂਪ 'ਚ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਤੋਂ ਖ਼ਤਰਾ ਹੈ। ਅਜਿਹੀ ਭੜਕਾਹਟ ਇਨ੍ਹਾਂ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵੋਟ-ਗਿਣਤੀ ਨੂੰ ਵੱਡੀ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਵਧਾਉਣ 'ਚ ਸਹਾਈ ਹੋਈ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਬਹੁਮਤ ਬਣਾਉਣ 'ਚ ਫੈਸਲਾਕੁੰਨ ਰੋਲ ਨਿਭਾਇਆ ਹੈ। (ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਉਹ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਅਸੈਂਬਲੀ ਚੋਣਾਂ 'ਚ ਚੌਥੇ ਸਥਾਨ ਤੋਂ ਹੁਣ ਲੋਕ ਸਭਾ ਦੀਆਂ ਚੋਣਾਂ 'ਚ ਪਹਿਲੇ ਸਥਾਨ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ ਹਨ, ਜਿੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਲਗਭਗ ਸਾਰੀਆਂ ਸੀਟਾਂ ਜਿੱਤ ਲਈਆਂ ਹਨ।) ਅਜਿਹੀ ਫ਼ਿਰਕੂ ਜ਼ਹਿਰ ਹੀ ਬੀ.ਜੇ.ਪੀ. ਲਈ ਆਰ.ਐਸ.ਐਸ. ਦੇ ਲਗਭਗ ਛੇ ਲੱਖ ਸਵੈ-ਸੇਵਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਝੰਜੋੜੂ ਦਸਤਿਆਂ ਵਜੋਂ ਸਰਗਰਮ ਕਰਨ ਅਤੇ ਲਾਮਬੰਦ ਕਰਨ 'ਚ ਸਹਾਈ ਸਿੱਧ ਹੋਈ ਹੈ।
ਇਸ ਸਭ ਕਾਸੇ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਭਾਰਤੀ ਜਨਤਾ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਹਾਸਲ ਹੋਈ ਵੋਟ ਸਿਰਫ਼ 31 ਫ਼ੀਸਦੀ ਹੀ ਬਣਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਗੱਲ ਧਿਆਨਯੋਗ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕ ਸਭਾ 'ਚ ਪੂਰਨ-ਬਹੁਮਤ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਘੱਟ ਵੋਟ-ਫ਼ੀਸਦੀ ਬਣਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਗੱਲੋਂ ਭਾਰਤੀ ਜਨਤਾ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਦੇ ਚੋਣ-ਪ੍ਰਬੰਧ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦੀ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਚੋਣ ਪ੍ਰਬੰਧ ਆਪਣੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਹੀ ਅਜਿਹਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਿਹੜਾ ਕਿ ਭਾਰਤ ਦੀਆਂ ਹਾਕਮ ਜਮਾਤਾਂ ਨੂੰ ਵੋਟ-ਫ਼ੀਸਦੀ ਦੇ ਹਿਸਾਬ 'ਚ ਪਏ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹੀ ਪਾਰਲੀਮਾਨੀ ਬਹੁ-ਸੰਮਤੀਆਂ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ 'ਸਿਆਸੀ ਸਥਿਰਤਾ' (ਮਜ਼ਬੂਤ ਸਰਕਾਰ) ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਮੌਕੇ ਮੁਹੱਈਆ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਲੋਕ-ਵਿਰੋਧੀ ਹਕੂਮਤ ਨੂੰ ਅਸਰਦਾਰ ਢੰਗ ਨਾਲ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਕਾਂਗਰਸ ਨੇ ਵੀ ਬੀਤੇ ਦੌਰਾਨ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀਆਂ ਅਜਿਹੀਆਂ ਬਹੁ-ਸੰਮਤੀਆਂ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਹ ਭਾਰਤੀ ਜਨਤਾ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਇਹ ਉਲਾਂਭਾ ਦੇਣ ਜੋਗਰੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਇਹ ਬਹੁ-ਸੰਮਤੀ ਉਹਦੇ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਘੱਟ ਫ਼ੀਸਦੀ ਵੋਟਾਂ ਨਾਲ ਹਾਸਲ ਕੀਤੀ ਹੈ।
ਦੂਜੇ ਸ਼ਬਦਾਂ 'ਚ, ਭਾਰਤੀ ਇਤਿਹਾਸ 'ਚ ''ਮੋੜ-ਨੁਕਤਾ'' ਹੋਣ ਦੀ ਥਾਂ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਚੋਣਾਂ ਦੌਰਾਨ ਹੋਇਆ ਸਿਰਫ਼ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਭਾਰਤੀ ਹਾਕਮ ਜਮਾਤਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਘੋੜੇ ਬਦਲੇ ਹਨ। ਦਲਾਲ ਸਰਮਾਏਦਾਰ ਜਮਾਤ ਨੇ ਜੇ ਨਰਿੰਦਰ ਮੋਦੀ ਨੂੰ ਐਨੇ ਧੱਕੜਪੁਣੇ ਨਾਲ ਉਭਾਰਿਆ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹਦਾ ਕਾਰਨ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸੰਕਟ 'ਚ ਹਨ: ਸਨਅਤੀ ਤਰੱਕੀ ਅਮਲੀ ਰੂਪ 'ਚ ਰੁਕੀ ਹੋਈ ਹੈ, ਮੁਨਾਫ਼ੇ ਖੜੋਤ 'ਚ ਹਨ ਤੇ ਵੱਡੇ ਕਰਜ਼ੇ ਅਦਾਇਗੀ ਖੁਣੋਂ ਖੜ੍ਹੇ ਹਨ। ਦਰਅਸਲ ਇਸ ਸੰਕਟ ਪਿੱਛੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਕਾਰਨ ਭਾਰਤੀ ਸਮਾਜ ਦੀਆਂ ਅਰਧ ਜਗੀਰੂ, ਅਰਧ ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਹਾਲਤਾਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਵਿਸ਼ਾਲ ਜਨਤਾ ਕੋਲ ਖਰੀਦ ਸ਼ਕਤੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਜੀਹਦੇ ਸਦਕਾ ਸਨਅਤੀ ਵਸਤਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਸਿਹਤਮੰਦ ਤੇ ਸਦਾ ਪਸਰਦੀ ਮੰਡੀ ਹੋਂਦ 'ਚ ਆਵੇ। ਅਜਿਹੀ ਮੰਡੀ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਜਗੀਰਦਾਰੀ-ਵਿਰੋਧੀ-ਇਨਕਲਾਬੀ ਸੁਧਾਰਾਂ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ (ਸੁਧਾਰਾਂ) ਦੀਆਂ ਅਖੌਤੀ 'ਇਲਾਕਾਈ' ਪਾਰਟੀਆਂ ਸਮੇਤ, ਸਾਰੀਆਂ ਹਾਕਮ-ਜਮਾਤੀ ਪਰਟੀਆਂ ਜਾਨੀ ਦੁਸ਼ਮਣ ਹਨ।
ਮੰਗ ਦੀ ਕਿੱਲਤ ਦੀਆਂ ਹਾਲਤਾਂ 'ਚ, ਦਲਾਲ ਸਰਮਾਏਦਾਰੀ ਲਈ ਤੇਜ਼ ਰਫ਼ਤਾਰ ਤਰੱਕੀ ਦੇ ਦੌਰ ਜਾਂ ਤਾਂ ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ 'ਤੇ ਸਾਮਰਾਜੀ ਵਿੱਤੀ ਸਰਮਾਏ ਵੱਲੋਂ ਪੈਦਾ ਕੀਤੇ ਬੁਲਬੁਲਾ-ਨੁਮਾ ਵਿਕਾਸ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਾਂ ਫਿਰ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਤੇ ਮੁਲਕ ਦੇ ਕੁਦਰਤੀ ਸਰੋਤਾਂ ਦੀ ਲੁੱਟ ਖੋਹ 'ਤੇ ਜਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਨਾਂ ਪੱਖਾਂ ਦੇ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦੇ ਜੋੜਮੇਲ 'ਤੇ ਹੀ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਦਲਾਲ ਸਰਮਾਏਦਾਰੀ ਜਮਾਤ ਇਸ ਗੱਲ ਲਈ ਕਿਸੇ ਵੀ ਹੱਦ ਤੱਕ ਜਾਣ ਲਈ ਉਤਾਰੂ ਹੈ ਕਿ ਰਾਜਭਾਗ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਸਰਮਾਏ ਦੇ ਮੁੜ-ਇਕੱਤਰੀਕਰਨ ਲਈ ਧੱਕੜ ਕਦਮ ਅਪਣਾਵੇ, ਜੀਹਦੇ ਲਈ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਾਲ ਜਨਤਕ ਜਾਇਦਾਦਾਂ ਤੇ ਖਜ਼ਾਨੇ 'ਚੋਂ ਸਬਸਿਡੀਆਂ ਸੌਂਪੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਸ ਹੈ ਕਿ ਰਾਜਭਾਗ ਵੱਲੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਜਿਹੇ ਵੱਡੇ ਗੱਫ਼ੇ ਬਦੇਸ਼ੀ ਸੱਟੇਬਾਜ਼ ਸਰਮਾਏ ਨੂੰ ਵੀ ਖਿੱਚਣਗੇ ਜਾਂ ਇਹਦਾ ਵਹਾਅ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣਗੇ - ਜਿਹੜੇ ਕਿ (ਵਿਕਾਸ ਦਾ) ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਬੁਲਬੁਲਾ ਪੈਦਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਅਜਿਹੇ ਕਦਮ ਚੁੱਕਣ ਦੀ ਮੰਗ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ, ਦਲਾਲ ਸਰਮਾਏਦਾਰ ਘਰਾਣਿਆਂ 'ਤੇ ਬਦੇਸ਼ੀ ਸਰਮਾਏ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਕੁਝ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦੌਰਾਨ ਕਾਂਗਰਸੀ ਹਾਕਮਾਂ 'ਤੇ ਦਬਾਅ ਬਣਾਇਆ ਸੀ। ਕਾਂਗਰਸੀ ਹਾਕਮਾਂ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਇੱਛਾ-ਪੂਰਤੀ ਕੀਤੀ, ਜਿਸਦੇ ਸਿੱਟੇ ਵਜੋਂ ਲੋਕਾਂ ਅਤੇ ਵਾਤਾਵਰਣ 'ਤੇ ਪੈਣ ਵਾਲੇ ਤਬਾਹਕੁੰਨ ਅਸਰਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਣਗਿਣਤ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ (ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਯੋਜਨਾਵਾਂ) ਪਾਸ ਕੀਤੇ, ਕਿੰਨੇ ਠੇਕੇ ਮੁੜ-ਸਹੀਬੰਦ ਕੀਤੇ, ਕੁਦਰਤੀ ਗੈਸ ਦੀਆਂ ਕੀਮਤਾਂ ਦੁੱਗਣੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਤਾਂ ਕਿ ਅੰਬਾਨੀ ਨੂੰ ਲਾਭ ਪਹੁੰਚੇ, ਭਾਵੇਂ ਇਹਦੇ ਕਰਕੇ ਮੁਲਕ ਨੂੰ ਭਾਰੀ ਕੀਮਤ ਚੁਕਾਉਣੀ ਪਈ। ਇਸਤੋਂ ਬਿਨਾਂ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੱਡਮੁੱਲੇ ਖਣਿਜ ਸਰੋਤਾਂ ਵਾਲੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਅੰਦਰ ਇਨਕਲਾਬੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਤੇ ਲੋਕ-ਲਹਿਰਾਂ ਨੂੰ ਕੁਚਲਣ ਲਈ ਫੌਜੀ ਦਮਨ ਤੇਜ਼ ਕੀਤਾ। ਕਾਂਗਰਸੀ ਹਾਕਮਾਂ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਕੁੱਝ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦੌਰਾਨ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਲਈ ਜੋ ਥੋੜੇ ਬਹੁਤ ਫੰਡ ਰੱਖੇ ਸਨ, ਉਹ ਵੀ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਛਾਂਗ ਦਿੱਤੇ — ਜਿਨ੍ਹਾਂ 'ਚੋਂ ਬਹੁਤੇ ਪੇਂਡੂ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਸਨ। ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਚੋਣਾਂ ਦੇ ਤਿਆਰੀ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ, ਜਨਤਾ ਦੇ ਛੁੱਟ-ਪੁੱਟ ਸਮਾਜਕ ਹੱਕਾਂ 'ਤੇ ਵੀ ਹਮਲੇ ਤੇਜ਼ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਜਿਹਦੇ ਸਦਕਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹਕੂਮਤ ਵਿਰੁੱਧ ਵਿਆਪਕ ਬੇਚੈਨੀ ਹੋਰ ਵਧੀ। ਆਪਣੀ ਸਿਆਸੀ ਬਹਾਲੀ ਦੇ ਸੌੜੇ-ਖੁਦਗਰਜ਼ ਹਿੱਤਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਜਾਕੇ ਵੀ ਇਉਂ ਕਰਦਿਆਂ, ਕਾਂਗਰਸੀ ਹਾਕਮਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੀ ਹੈ ਕਿ ਆਪਣੇ ਬੁਨਿਆਦੀ ਰੋਲ ਪੱਖੋਂ, ਉਹ ਹਾਕਮ ਜਮਾਤਾਂ ਤੇ ਸਾਮਰਾਜਵਾਦ ਦੇ ਨੁਮਾਇੰਦੇ ਹਨ। ਹੁਣ ਮੋਦੀ ਹਕੂਮਤ ਵੱਲੋਂ ਲੋਕਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਹਮਲਾ, ਕਾਂਗਰਸੀ ਹਾਕਮਾਂ ਵੱਲੋਂ ਦੋ ਵਰ੍ਹੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।
ਆਮ ਆਦਮੀ ਪਾਰਟੀ ਭਾਵੇਂ, ਇੱਕ ਰਾਜ (ਪੰਜਾਬ) 'ਚ ਹੀ ਸੀਟਾਂ ਜਿੱਤ ਸਕੀ ਹੈ ਤੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਰਾਜ (ਦਿੱਲੀ 'ਚ) ਵੋਟ ਫ਼ੀਸਦੀ 'ਚ ਵੱਡਾ ਵਾਧਾ ਕਰ ਸਕੀ ਹੈ, ਫਿਰ ਵੀ ਇਹ ਗੱਲ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਸਨੂੰ ਅਜੇ ਖ਼ਤਮ ਹੋਈ ਨਹੀਂ ਸਮਝਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਫਿਰ ਵੀ, ਇਸਦੀ ਚੋਟੀ-ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਨੇ ਇਹ ਸਾਫ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸਦੀਆਂ ਆਰਥਕ ਨੀਤੀਆਂ ਦੂਜੀਆਂ ਹਾਕਮ ਜਮਾਤੀ ਪਾਰਟੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਬੁਨਿਆਦੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵੱਖਰੀਆਂ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਸਿਵਾਏ ਇਸ ਗੱਲ ਦੇ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ''ਬਿਨਾਂ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦੇ ਲਾਗੂ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ।'' ਤਾਂ ਵੀ ਅਜੇ ਤੱਕ ਦਲਾਲ ਸਰਮਾਏਦਾਰ ਘਰਾਣਿਆਂ ਵੱਲੋਂ ਥਾਪੜਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ 'ਚ ਨਾਕਾਮ ਰਹਿਣ ਸਦਕਾ ਇਹ ਵੱਡੇ ਘਰਾਣਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਕੰਪਨੀਆਂ 'ਤੇ ਸ਼ੋਰੀਲੇ ਹਮਲੇ ਕਰਕੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਭਰਮਾਉਣ ਦੇ ਯਤਨ ਕਰਨ ਵੱਲ ਧੱਕੇ ਗਏ ਹਨ। ਆਪ ਦੀਆਂ ਹਮਾਇਤੀ ਪੱਟੀਆਂ ਦਾ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਇਨਕਲਾਬੀਆਂ ਲਈ ਜਿਸ ਗੱਲ ਦਾ ਅਮਲੀ ਮਹੱਤਵ ਉੱਭਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਹੈ : ਵੱਖ ਵੱਖ ਲੋਕ-ਹਿੱਸਿਆਂ ਦੀ ਇਨਕਲਾਬੀ ਬਦਲ ਲਈ ਤਾਂਘ, ਜਿਹੜੀ ਭਾਵੇਂ ਧੁੰਦਲੀ ਹੀ ਸਹੀ, ਪਰ ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਚੋਣ ਅਖਾੜੇ 'ਚ ਧੱਕੇ ਜਾਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਦਿਖੀ ਹੈ।
ਇਨ੍ਹਾਂ ਚੋਣਾਂ ਦੌਰਾਨ ਵੋਟਰਾਂ ਉੱਤੇ ਵੋਟ ਪਾਉਣ ਲਈ ਬੇਮਿਸਾਲ ਦਬਾਅ ਸੀ। ਦਰਅਸਲ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਹਿੱਸਿਆਂ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਭੈਅ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਮੌਜੂਦ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਕੁੱਝ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਸਾਧਨਾਂ ਵੱਲੋਂ ਸ਼ਰੇਆਮ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਅਨੇਕਾਂ ਕਦਮ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਰਬਵਿਆਪੀ ਪਛਾਣ ਪੱਤਰ (ਆਧਾਰ ਕਾਰਡ) ਸਕੀਮ, ਕੌਮੀ ਆਬਾਦੀ ਰਜਿਸਟਰ, ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇ ਅਨੇਕਾਂ ਸਮਾਜਕ ਹੱਕਾਂ ਦਾ ਖਾਤਮਾ ਕਰਨ ਦੀ ਸਾਜਿਸ਼ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰਾਸ਼ਨ, ਰਸੋਈ ਗੈਸ, ਖਾਦਾਂ), ਜੋ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਕਦ ਭੁਗਤਾਨ 'ਚ ਬਦਲ ਕੇ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਜਿਸਨੇ ਲੋਕਾਂ ਅੰਦਰ ਆਵਦੀ 'ਹਾਜ਼ਰੀ ਲਵਾਉਣ' ਲਈ ਤ੍ਰਾਹ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ। ਹੁਣ ਏਸੇ ਭੈਅ ਨੂੰ ਹਾਕਮ ਜਮਾਤੀ ਪ੍ਰਚਾਰ ਸਾਧਨਾਂ ਵੱਲੋਂ ਬਾਕਾਇਦਾ ਰੂਪ 'ਚ ਜਨਤਾ ਦੇ ਪਾਰਲੀਮਾਨੀ ਪ੍ਰਬੰਧ 'ਚ ਵਧ ਰਹੇ ਉਤਸ਼ਾਹ ਵਜੋਂ ਉਭਾਰਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਹਾਕਮ ਜਮਾਤੀ ਪ੍ਰਚਾਰ ਸਾਧਨਾਂ ਵੱਲੋਂ ਮੋਦੀ ਨੂੰ ਉਭਾਰਨ ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਚੋਣਾਂ ਦੇ ਫ਼ਤਵੇ ਦਾ ਜਸ਼ਨ ਮਨਾਉਣ ਦਾ ਕੰਮ ਨਵੀਂ ਹਕੂਮਤ ਦੇ ਸਹੁੰ ਚੁੱਕਣ ਨਾਲ ਵੀ ਖ਼ਤਮ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ, ਸਗੋਂ ਇਹ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵਧਾਏ-ਚੜ੍ਹਾਏ ਰੂਪ 'ਚ ਜਾਰੀ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਮਕਸਦ ਜਨਤਾ ਅੰਦਰ ਇਹ ਸੁਨੇਹਾ ਦੇਣਾ ਹੈ: ''ਸਰਕਾਰ ਕੋਲ ਜਨਤਾ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾਲ ਫ਼ਤਵਾ ਤੇ ਵਾਜਬੀਅਤ ਮੌਜੂਦ ਹੈ। ਇਸਨੂੰ ਬੇਰੋਕ ਪਦਾਰਥਕ ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਥਾਪੜਾ ਵੀ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਵਿਰੋਧ ਦਾ ਕੋਈ ਫ਼ਾਇਦਾ ਨਹੀਂ। ਹੁਣ ਇਹ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਜਿਹੜੇ ਵੀ ਕਦਮ ਲੈ ਕੇ ਆਵੇਗੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਅੱਗੇ ਸਿਰ ਝੁਕਾਓ।''
ਤਾਂ ਵੀ, ਸੰਘਰਸ਼ਸ਼ੀਲ ਚੇਤੰਨ ਹਿੱਸਿਆਂ ਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਪ੍ਰਾਪੇਗੰਡੇ ਨੂੰ ਹਾਕਮ ਜਮਾਤੀ ਹਮਲੇ ਦੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਸੰਦ ਵਜੋਂ ਦੇਖਣ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਪੱਕਾ ਭਰੋਸਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਚੋਣਾਂ 'ਚ ਹੋਈ ਜਿੱਤ ਦੀ ਇਹ ਮੁਲੰਮਾ ਚਾੜ੍ਹੀ ਚਮਕ ਹਾਕਮਾਂ ਵੱਲੋਂ ਤਹਿ ਲੋਕ-ਵਿਰੋਧੀ ਨੀਤੀਆਂ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਦੇ ਅਮਲ ਦੌਰਾਨ ਹੀ ਧੁੰਦਲੀ ਪੈ ਜਾਣੀ ਹੈ ਤੇ ਉੱਡ-ਪੁੱਡ ਜਾਣੀ ਹੈ। ਇਹ ਪ੍ਰਬੰਧ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਵੀ ਬੁਨਿਆਦੀ ਮੰਗ ਪੂਰੀ ਕਰਨਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੈ; ਅਤੇ ਇਹ ਤਹਿ ਹੈ ਕਿ ਮੌਜੂਦਾ ਨੀਤੀ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹਾਲਤ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਖ਼ਰਾਬ ਕਰ ਦੇਣਾ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਹਾਲਤਾਂ ਅੰਦਰ ਲੋਕਾਂ ਕੋਲ ਸੰਘਰਸ਼ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹੋਰ ਕੋਈ ਰਾਹ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉੁਨ੍ਹਾਂ 'ਚ ਇਹ ਭਰੋਸਾ ਵਿਗਸਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਹੀ ਮੁਲਕ ਦੀ ਬਹੁਸੰਮਤੀ ਬਣਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਹੀ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਵਿਸ਼ਾਲ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਬਣਦੇ ਹਨ, ਇਸਦੀ ਮੁੱਖਧਾਰਾ ਬਣਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਖੂਨ ਪੀ ਕੇ ਮੋਟੀਆਂ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਪਰਜੀਵੀ ਤਾਕਤਾਂ ਨੂੰ ਹੂੰਝ ਸੁੱਟਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਰੱਖਦੇ ਹਨ।
31 ਮਈ, 2014
-ਸਕੱਤਰ ਕੇਂਦਰੀ ਕਮੇਟੀ,
ਸੀ.ਪੀ.ਆਰ.ਸੀ.ਆਈ.(ਮ.ਲ.)
(ਡਾਕ ਰਾਹੀਂ ਹਾਸਲ ਹੋਇਆ ਪ੍ਰੈਸ ਬਿਆਨ)
No comments:
Post a Comment