ਆਰ.ਐਸ.ਐਸ. ਦੇ ਸਿਧਾਂਤਕਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਤੁਕਾਂ

''ਇੱਕ ਬੋਲੀ, ਇੱਕ ਧਰਮ, ਇੱਕ ਕੌਮ ਯਾਨੀ ਹਿੰਦੀ, ਹਿੰਦੂ, ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ'' ਦੇ ਫਿਰਕੂ ਪਿਛਾਖੜੀ ਸੰਕਲਪ ਬਾਰੇ ਆਰ.ਐਸ.ਐਸ. ਦੇ ਸਿਧਾਂਤਕਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਤੁਕਾਂ
2 ਮਾਰਚ, 1939 ਨੂੰ ਆਰ.ਐਸ.ਐਸ. ਮੁਖੀ ਐਮ.ਐਸ. ਗੋਲਵਾਲਕਰ ਵੱਲੋਂ ਆਪਣੇ ਪੈਂਫਲਿਟ, ''ਸਾਡੀ ਕੌਮ ਦੀ ਪ੍ਰੀਭਾਸ਼ਾ'' ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਕਿ, ''ਸਾਡੀਆਂ ਮੌਜੂਦਾ ਹਾਲਤਾਂ ਵਿੱਚ 'ਕੌਮ' ਦੇ ਨਵੇਂ ਅਰਥਾਂ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਦਿਆਂ ਨਿਸਚਿਤ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸਿੱਟਾ ਸਾਡੇ 'ਤੇ ਆਇਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਦੇਸ਼— ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ- ਵਿੱਚ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ, ਹਿੰਦੂ ਸਭਿਆਚਾਰ ਅਤੇ ਹਿੰਦੂ ਬੋਲੀ (ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਸੰਤਾਨ ਦਾ ਕੁਦਰਤੀ ਪ੍ਰਵਾਰ) ਨੂੰ ਕਾਲਵੇਂ ਵਿੱਚ ਲੈਂਦਾ ਹਿੰਦੂ ਵੰਸ਼ ਕੌਮ ਦਾ ਸੰਪੂਰਨ ਸੰਕਲਪ ਹੈ। ਮੁੱਕਦੀ ਗੱਲ, ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਤੇ ਸਿਰਫ ਪੁਰਾਤਨ ਹਿੰਦੂ ਕੌਮ ਦਾ ਵਾਸਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਲਾਜ਼ਮੀ ਵਾਸੇ ਦੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਹਨ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਉਹ ਸਾਰੇ ਜਿਹੜੇ ਇਸ ਕੌਮ ਨਾਲ ਯਾਨੀ ਕਿ, ਹਿੰਦੂ ਸੰਤਾਨ, ਧਰਮ, ਸਭਿਆਚਾਰ ਅਤੇ ਬੋਲੀ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਨਿਰਸੰਦੇਹ, ਹਕੀਕੀ 'ਕੌਮੀ ਜੀਵਨ' ਦੀ ਵਲਗਣ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹਨ।
ਅਸੀਂ ਦੁਬਾਰਾ ਫਿਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ; ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੇ ਦੇਸ਼, ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਅਧੁਨਿਕ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਕੌਮ ਦੇ ਵਿਗਿਆਨਕ ਸੰਕਲਪ ਦੀਆਂ ਪੰਜ ਲਾਜ਼ਮੀ ਸ਼ਰਤਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਦਿਆਂ— ਹਿੰਦੂ ਕੌਮ ਵਸਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਵਸਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸਿੱਟੇ ਵਜੋਂ ਸਿਰਫ ਉਹੀ ਲਹਿਰਾਂ ਹੀ ਸੱਚਮੁੱਚ 'ਕੌਮੀ' ਹਨ, ਜਿਹੜੀਆਂ ਇਸਦੀ ਮੁੜ-ਉਸਾਰੀ ਕਰਨ, ਮੁੜ ਤੋਂ ਸ਼ਕਤੀ ਭਰਨ ਅਤੇ ਮੌਜੂਦਾ ਸਿਥਲਤਾ ਤੋਂ ਹਿੰਦੂ ਕੌਮ ਦੀ ਮੁਕਤੀ ਵੱਲ ਸੇਧਤ ਹਨ। ਸਿਰਫ ਉਹ ਹੀ ਕੌਮੀ ਦੇਸ਼ਭਗਤ ਹਨ, ਜਿਹੜੇ ਤਹਿ ਦਿਲੋਂ ਹਿੰਦੂ ਵੰਸ਼ ਅਤੇ ਕੌਮ ਨੂੰ ਰੌਸ਼ਨ ਕਰਨ ਦੇ ਟੀਚੇ ਨਾਲ ਕਾਰਜਸ਼ੀਲ ਹੋਣ ਲਈ ਉੱਠਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਸ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਜੱਦੋਜਹਿਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਦੂਜੇ ਸਾਰੇ ਜਾਂ ਤਾਂ ਕੌਮੀ ਉਦੇਸ਼ ਦੇ ਗ਼ਦਾਰ ਅਤੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਹਨ ਜਾਂ ਫਿਰ ਦਾਨੀ ਵਿਚਾਰਾਂ ਵਾਲੇ ਹਨ, ਮੂਰਖ....
ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਨਸਲਾਂ ਨੂੰ ਜਾਂ ਹਿੰਦੂ ਸਭਿਆਚਾਰ ਅਤੇ ਬੋਲੀ ਅਪਣਾ ਲੈਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਅਤੇ ਸਨਮਾਨਪੂਰਵਕ ਵਰਤਾਅ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਹਿੰਦੂ ਨਸਲ ਅਤੇ ਸਭਿਆਚਾਰ ਯਾਨੀ ਕਿ ਹਿੰਦੂ ਕੌਮ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਵਿਚਾਰ ਨੂੰ ਜੁਬਾਨ 'ਤੇ ਨਾ ਚਾੜ੍ਹਨ, ਅਤੇ ਹਿੰਦੂ ਨਸਲ ਵਿੱਚ ਆਤਮਸਾਤ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੀ ਵੱਖਰੀ ਹੋਂਦ ਨੂੰ ਮਿਟਾ ਦੇਣ ਜਾਂ ਫਿਰ ਮੁਕੰਮਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਹਿੰਦੂ ਕੌਮ ਦੇ ਮਤਹਿਤ ਰਹਿ ਕੇ, ਉੱਕਾ ਹੀ ਕੋਈ ਦਾਅਵਾ ਕਰੇ ਬਗੈਰ, ਕਿਸੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼-ਸੁਵਿਧਾਵਾਂ ਦੇ ਹੱਕ ਤੋਂ ਬਗੈਰ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਕਿਸੇ ਰਿਆਇਤੀ ਵਰਤ-ਵਿਹਾਰ— ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰੀ ਅਧਿਕਾਰ— ਤੋਂ ਬਗੈਰ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਲੈਣ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਅਖਤਿਆਰ ਕਰਨ ਲਈ ਕੋਈ ਹੋਰ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਮਾਰਗ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ।''
''ਹਰ ਕੋਈ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੇਵਲ ਮੁੱਠੀ ਭਰ ਮੁਸਲਮਾਨ ਇੱਥੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਅਤੇ ਧਾੜਵੀਆਂ ਵਜੋਂ ਆਏ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੁੱਝ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਇਸਾਈ ਮਿਸ਼ਨਰੀ ਵੀ ਇੱਥੇ ਆਏ। ਅੱਜ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਅਤੇ ਇਸਾਈਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿਸ਼ਾਲ ਆਕਾਰ ਅਖਤਿਆਰ ਕਰ ਗਈ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਮੱਛੀਆਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਵਧਾਰੇ ਵਾਂਗੂੰ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ। ਉਹਨਾਂ ਵੱਲੋਂ ਸਥਾਨਕ ਵਸੋਂ ਦਾ ਧਰਮ ਪਰਿਵਰਤਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਸਾਡੇ ਵਡੇਰਿਆਂ ਦੀ ਪੈੜ ਇੱਕ ਸਾਂਝੇ ਸੋਮੇ ਤੱਕ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿੱਥੋਂ ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ ਹਿੰਦੂ ਸਫਾਂ ਤੋਂ ਵੱਖ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਬਣ ਗਿਆ ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਹਿੱਸਾ ਇਸਾਈ ਬਣ ਗਿਆ। ਬਾਕੀਆਂ ਦਾ ਧਰਮ ਪਰਿਵਰਤਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਿਆ, ਉਹ ਹਿੰਦੂਆਂ ਵਜੋਂ ਮੌਜੂਦ ਰਹੇ।''
''ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਧਾਰਮਿਕ ਗੁਲਾਮੀ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਸਾਡੇ ਇਹਨਾਂ ਬੇਸਹਾਰਾ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਿਰਾਸਤੀ ਘਰ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਦਾ ਸੱਦਾ ਦੇਣਾ ਸਾਡਾ ਫਰਜ਼ ਹੈ। ਦਿਆਨਤਦਾਰ ਆਜ਼ਾਦੀ ਪ੍ਰੇਮੀ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਵਜੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਗੁਲਾਮੀ ਅਤੇ ਗਲਬੇ ਦੀਆਂ ਸਭਨਾਂ ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਪਰ੍ਹਾਂ ਵਗਾਹ ਮਾਰਨ ਅਤੇ ਸਮਰਪਣ ਅਤੇ ਕੌਮੀ ਜੀਵਨ ਦੇ ਵਿਰਾਸਤੀ ਤੌਰ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਣ ਦਿਓ।.....''
''ਇੱਥੇ ਕੁੱਝ ਲੋਕ ਹਨ, ਜਿਹੜੇ ਹਿੰਦੂਆਂ, ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ, ਇਸਾਈਆਂ ਅਤੇ ਹੋਰਨਾਂ ਸਭਨਾਂ ਦੀ ਸਿਆਸੀ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਪੱਧਰਾਂ 'ਤੇ ਏਕਤਾ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਇੱਕਮਿੱਕਤਾ ਨੂੰ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿਉਂ ਸੀਮਤ ਰੱਖਿਆ ਜਾਵੇ? ਕਿਉਂ ਨਾ ਇਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਚੌਰੇੜਾ ਅਤੇ ਵਿਆਪਕ ਬਣਾਇਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਸਭਨਾਂ ਨੂੰ ਹਿੰਦੂ ਜੀਵਨ-ਜਾਂਚ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਸਮੋਇਆ ਜਾਵੇ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਭੁੱਲੇ-ਵਿਸਰੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਲਿਆਂਦਾ ਜਾਵੇ। ਅਸੀਂ ਸਿਆਸੀ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਏਕਤਾ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ ਸਿਆਸੀ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਇੱਕਮਿੱਕਤਾ ਦੇ ਮੁਦੱਈ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਸਭਿਆਚਾਰਕ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਇੱਕਮਿੱਕਤਾ ਦੇ ਵੀ ਮੁਦੱਈ ਹਾਂ।''
ਵੀ.ਡੀ. ਸਾਵਰਕਰ ਨੇ 1923 ਵਿੱਚ ਹਿੰਦੂਤਵਾ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਕਿ ''ਹਰੇਕ ਹਿੰਦੂ ਲਈ, ਸੰਤ ਤੋਂ ਸਾਧੂ ਲਈ ਇਹ ਭਾਰਤ ਭੂਮੀ ਇਹ ਸਿੰਧੂਸਥਾਨ ਇੱਕੋ ਸਮੇਂ ਪਿਤਰੀ ਭੂਮੀ ਅਤੇ ਪਾਵਨ-ਭੂਮੀ ਹੈ, ਯਾਨੀ ਪਿਤਾ ਭੂਮੀ ਅਤੇ ਪਵਿੱਤਰ ਭੂਮੀ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਸਾਡੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਜਾਂ ਇਸਾਈ ਦੇਸ਼ ਵਾਸੀ, ਜਿਹਨਾਂ ਦਾ ਪਹਿਲਾਂ ਜਬਰੀ ਗੈਰ-ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਧਰਮ ਪਰਿਵਰਤਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਸਾਂਝੀ ਪਿਤਾ ਭੂਮੀ ਅਤੇ ਸਾਂਝੀ ਸਭਿਆਚਾਰਕ ਦੌਲਤ— ਭਾਸ਼ਾ, ਕਾਨੂੰਨ, ਰਸਮੋ-ਰਿਵਾਜ, ਲੋਕਯਾਨ ਅਤੇ ਇਤਿਹਾਸ— ਦੇ ਵਾਰਸ ਬਣਦੇ ਹਨ— ਹਿੰਦੂ ਨਹੀਂ ਹਨ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹਿੰਦੂ ਸਮਝਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਚਾਹੇ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਕਿਸੇ ਵੀ ਹਿੰਦੂ ਵਾਂਗ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਪਿਤਾ ਭੂਮੀ ਤਾਂ ਹੈ, ਫਿਰ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਇਹ ਇੱਕ ਪਵਿੱਤਰ ਭੂਮੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਮਿਥਿਹਾਸ ਅਤੇ ਦੇਵਤੇ, ਵਿਚਾਰ ਅਤੇ ਨਾਇਕ ਇਸ ਧਰਤੀ ਦੇ ਜਾਏ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਇਸੇ ਕਰਕੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਜ਼ਰੀਏ 'ਚੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਮੁੱਢ ਦੀ ਝਲਕ ਪੈਂਦੀ ਹੈ।''
ਇਸ ਲਈ, ਸਾਵਰਕਰ ਵੱਲੋਂ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ''ਤੁਸੀਂ, ਜਿਹੜੇ, ਨਸਲ, ਖ਼ੂਨ, ਸਭਿਆਚਾਰ, ਕੌਮੀਅਤ ਪੱਖੋਂ ਹਿੰਦੂਤਵ  ਦੇ ਬੁਨਿਆਦੀ ਲੱਛਣਾਂ ਦੇ ਧਾਰਨੀ ਹੋ ਅਤੇ ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹਿੰਸਾ ਦੇ ਜ਼ੋਰ ਆਪਣੇ ਵਿਰਾਸਤੀ ਘਰ 'ਚੋਂ ਜਬਰੀ ਧੂਹ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਾਡੀ ਸਾਂਝੀ ਮਾਂ ਦੀ ਚਿੱਤੋਂ-ਮਨੋਂ ਸੇਵਾ ਕਰਨੀ ਪਵੇਗੀ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮਹਿਜ਼ ਇੱਕ ਪਿਤਾ ਭੂਮੀ (ਪਿਤਰਭੂਮੀ) ਵਜੋਂ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਪਵਿੱਤਰ ਭੂਮੀ ਵਜੋਂ ਵੀ ਮਾਨਤਾ ਦੇਣੀ ਪਵੇਗੀ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡਾ ਹਿੰਦੂ ਸਫਾਂ ਵਿੱਚ ਪਰਤ ਆਉਣ ਦਾ ਗੱਜ ਵੱਜ ਕੇ ਸੁਆਗਤ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ।''