ਸੰਘ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਪਰਿਵਰਤਨ ਲਹਿਰ

ਸੰਘ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਪਰਿਵਰਤਨ ਲਹਿਰ
ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਅਖੌਤੀ ''ਸੰਘ ਪਰਿਵਾਰ'' ਦੀਆਂ ਅੰਗ ਫਿਰਕੂ ਹਿੰਦੂ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ— ਆਰ.ਐਸ.ਐਸ., ਵਿਸ਼ਵ ਹਿੰਦੂ ਪ੍ਰੀਸ਼ਦ, ਬਜਰੰਗ ਦਲ, ਜਨ ਜਾਗਰਣ ਮੰਚ ਵਗੈਰਾ ਵੱਲੋਂ ''ਘਰ ਵਾਪਸੀ'' ਦੇ ਫੱਟੇ ਓਹਲੇ ਘੱਟ-ਗਿਣਤੀ ਗੈਰ-ਹਿੰਦੂ ਧਰਮਾਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜਬਰੀ ਹਿੰਦੂ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਮੁਹਿੰਮ ਵਿੱਢੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਇਹ ਮੁਹਿੰਮ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਕਰਕੇ ਆਦਿਵਾਸੀ ਅਤੇ ਦਲਿਤ ਇਸਾਈਆਂ 'ਤੇ ਕੇਂਦਰਤ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਹਿੱਸਿਆਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਹਿੰਦੂ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਲਾਲਚ ਅਤੇ ਧੌਂਸਬਾਜ਼ੀ ਵਰਗੇ ਸਭ ਹਰਬੇ ਵਰਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਕੇਂਦਰੀ ਹਕੂਮਤ ਵਿਰੋਧੀ ਪਾਰਲੀਮਾਨੀ ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਪਾਰਲੀਮੈਂਟ ਅੰਦਰ ਇਸ ਮੁੱਦੇ ਨੂੰ ਖੂਬ ਉਛਾਲਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਪਰ ਫਿਰਕੂ ਮੋਦੀ ਹਕੂਮਤ ਵੱਲੋਂ ਇਸ ਜਬਰੀ ਧਰਮ ਪਰਿਵਰਤਨ ਦੀ ਮੁਹਿੰਮ ਨੂੰ ਠੱਲ੍ਹਣ ਲਈ ਕੋਈ ਕਦਮ ਨਹੀਂ ਚੁੱਕਿਆ ਗਿਆ। ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਮੋਦੀ ਵੱਲੋਂ ਇਸ ਮਾਮਲੇ ਸਬੰਧੀ ਪੂਰੀ ਢੀਠਤਾਈ ਨਾਲ ਚੁੱਪ ਵੱਟੀ ਹੋਈ ਹੈ।
ਅਖੌਤੀ ''ਹਿੰਦੂਤਵਾ'' ਦੀਆਂ ਆਲੰਬਰਦਾਰ ਇਹਨਾਂ ਫਿਰਕੂ ਹਿੰਦੂ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਧਾਰਮਿਕ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਅਖਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਫਿਰਕੂ ਹਮਲਾਵਰ ਰੁੱਖ ਕੋਈ ਨਵਾਂ ਵਰਤਾਰਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਇਹ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂਜਾਰੀ ਫਿਰਕੂ ਵਰਤਾਰੇ ਦਾ ਹੀ ਇੱਕ ਜਾਰੀ, ਪਰ ਚੱਕਵਾਂ ਰੂਪ ਹੈ। ਇਹ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਹਿੰਦੀ, ਹਿੰਦੂ, ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਯਾਨੀ ਹਿੰਦੂ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦ/ਕੌਮਵਾਦ ਦੀਆਂ ਝੰਡਾਬਰਦਾਰ ਹਨ। ਇਹ ਇੱਕ ਬੋਲੀ (ਹਿੰਦੀ, ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ), ਇੱਕ ਧਰਮ (ਹਿੰਦੂ) ਅਤੇ ਇੱਕ ਕੌਮ (ਹਿੰਦੂ ਕੌਮ) ਦੇ ਸੰਕਲਪ ਦੀਆਂ ਧਾਰਨੀ ਹਨ। ਇਹ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਅਤੇ ਮੱਧਕਾਲੀਨ ਪਿਛਾਂਹਖਿੱਚੂ ਅਤੇ ਰੂੜੀਵਾਦੀ ਰਸਮਾਂ-ਰਿਵਾਜਾਂ ਅਤੇ ਗੈਰ-ਵਿਗਿਆਨਕ ਮਿੱਥਾਂ-ਮਨੌਤਾਂ ਨੂੰ ''ਹਿੰਦੁਤਵ'' ਦੇ ਚੋਲੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਕੇ ਅਖੌਤੀ ਕੌਮੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦਾ ਨਾਂ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਵੱਖ ਵੱਖ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਧਾਰਮਿਕ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਦਾ ਵਜੂਦ, ਮੁਲਕ ਵਿੱਚ ਦਰਜਨਾਂ ਕੌਮੀਅਤਾਂ ਦੀ ਹੋਂਦ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਵੱਖ ਵੱਖ ਬੋਲੀਆਂ ਅਤੇ ਸਭਿਆਚਰਾਂ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਨੂੰ ਇਹ ਪ੍ਰਵਾਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀਆਂ। ਇਸ ਸਭ ਧਾਰਮਿਕ ਘੱਟ-ਗਿਣਤੀਆਂ ਅਤੇ ਕੌਮੀਅਤਾਂ ਨੂੰ ਜਬਰੀ ''ਹਿੰਦੂਤਵ'' ਦੀ ਅਧੀਨਗੀ ਹੇਠ ਲਿਆਉਣ ਅਤੇ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਸਮੋਣ ਦਾ ਭਰਮ ਪਾਲਦੀਆਂ ਹਨ। ਸਭਨਾਂ ਕੌਮੀਅਤਾਂ ਨੂੰ ਅਖੌਤੀ ਹਿੰਦੂ ਕੌਮਵਾਦ ਵਿੱਚ ਆਤਮਸਾਤ ਕਰਨ ਦਾ ਭਰਮ ਪਾਲਦੀਆਂ ਹਨ। ਮੁਲਕ ਅੰਦਰ ਸਭਨਾਂ ਕੌਮੀਅਤਾਂ ਅਤੇ ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਹਿੰਦੀ ਅਤੇ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਬੋਲੀਆਂ ਅਤੇ ਅਖੌਤੀ ਹਿੰਦੂਤਵ ਸਭਿਆਚਾਰ ਠੋਸਣ ਦੇ ਮਨਸੂਬੇ ਪਾਲਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਉਂ ਸਪਸ਼ਟ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਫਿਰਕੂ ਲਾਣਾ ਇੱਕ ਫਿਰਕੂ ਫਾਸ਼ੀ ਏਜੰਡਾ ਲੈ ਕੇ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਦਮ-ਬ-ਕਦਮ ਇਸ ਏਜੰਡੇ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਲਈ ਤਾਣ ਲਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪਿਛਲੇ ਲੱਗਭੱਗ ਤਿੰਨ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੋਂ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ 1990 ਵਿੱਚ ਐਲ.ਕੇ. ਅਡਵਾਨੀ ਦੀ ਰੱਥ ਯਾਤਰਾ ਕਰਨ ਅਤੇ 6 ਦਸੰਬਰ 1992 ਨੂੰ ਬਾਬਰੀ ਸਮਜਿਦ ਢਾਹ ਕੇ ਰਾਮ ਮੰਦਰ ਉਸਾਰਨ ਦੀ ਸੁਰ ਉੱਚੀ ਕਰਨ ਨਾਲ ਇਸ ਫਿਰਕੂ ਲਾਣੇ ਵੱਲੋਂ ਆਪਣੇ ਏਜੰਡੇ 'ਤੇ ਅਮਲਦਾਰੀ ਦੀ ਮੁਹਿੰਮ ਨੇ ਤੇਜੀ ਫੜੀ ਹੈ।
ਇਹਨਾਂ ਫਿਰਕੂ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਅਤੇ ਆਰ.ਐਸ.ਐਸ. ਦੇ ਸਿਆਸੀ-ਵਿੰਗ ਭਾਰਤੀ ਜਨਤਾ ਪਾਰਟੀ ਵੱਲੋਂ ਵਿੱਢੀਆਂ ਗਈਆਂ ਅਤੇ ਵਿੱਢੀਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਅਜਿਹੀਆਂ ਸਭਨਾਂ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਦਾ ਤੱਤ ਫਿਰਕੂ ਹੈ, ਅਤੇ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਧਾਰਮਿਕ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਹਮਲਾਵਰ ਰੁੱਖ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਚਾਹੇ ਬਾਬਰੀ ਮਸਜਿਦ ਢੁਹਣ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਥਾਂ ਰਾਮ ਮੰਦਰ ਦੀ ਉਸਾਰੀ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਹੋਵੇ, ਚਾਹੇ ਅਡਵਾਨੀ ਦੀ ਰੱਥ ਯਾਤਰਾ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਹੋਵੇ, ਚਾਹੇ ਮਾਮਲਾ ਰਾਮ ਸੇਤੂ ਦਾ ਹੋਵੇ, ਚਾਹੇ ਗੋਧਰਾ ਰੇਲ ਕਾਂਡ ਦਾ ਹੋਵੇ, ਚਾਹੇ ਸਾਂਝਾ ਸਿਵਲ ਕੋਡ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਕਸ਼ਮੀਰ ਸਬੰਧੀ ਧਾਰਾ 370 ਦੇ ਖਾਤਮੇ ਦਾ ਹੋਵੇ— ਇਹਨਾਂ ਸਭਨਾਂ ਮਾਮਲਿਆਂ ਨੂੰ ਤੂਲ ਦੇਣ ਪਿੱਛੇ ਇਸ ਫਿਰਕੂ ਲਾਣੇ ਦਾ ਮਨੋਰਥ ਮੁਲਕ ਅੰਦਰ ਫਿਰਕੂ ਪਾਲਾਬੰਦੀ ਨੂੰ ਉਗਾਸਾ ਦੇਣਾ, ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਹਿੰਦੂ ਵਸੋਂ ਨੂੰ ਹਿੰਦੂਤਵ ਦੀ ਫਿਰਕੂ ਜਨੂੰਨੀ ਪਾਹ ਚਾੜ੍ਹਨਾ ਅਤੇ ਫਿਰਕੂ ਛਤਰੀ ਹੇਠ ਇੱਕਜੁੱਟ ਕਰਨਾ, ਧਾਰਮਿਕ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀਆਂ ਨੂੰ ਹਿੰਦੂ ਫਿਰਕੂ ਜਨੂੰਨੀ ਗਰੋਹਾਂ ਦੀ ਮਾਰ ਹੇਠ ਲਿਆਉਣਾ ਅਤੇ ਦਹਿਸ਼ਤਜ਼ਦਾ ਕਰਨਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਉਂ ਜਬਰੀ ਅਖੌਤੀ ਹਿੰਦੂਤਵ ਦੀ ਅਧੀਨਗੀ ਹੇਠ ਲਿਆਉਣਾ ਹੈ। ਪਿਛਲੇ ਤਿੰਨ ਦਹਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇਹਨਾਂ ਫਿਰਕੂ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਮੁਸਲਿਮ ਅਤੇ ਇਸਾਈ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਖਿਲਾਫ ਭੜਕਾਈਆਂ ਫਿਰਕੂ ਕਤਲੇਆਮ ਅਤੇ ਮਾਰਧਾੜ ਦੀਆਂ ਅਨੇਕਾਂ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਇਸ ਫਿਰਕੂ ਹਮਲਾਵਰ ਮੁਹਿੰਮ ਦੀਆਂ ਗਵਾਹ ਬਣਦੀਆਂ ਹਨ। ਅਡਵਾਨੀ ਦੀ ਰੱਥ ਯਾਤਰਾ ਸਮੇਂ ਮੁਸਲਿਮ ਭਾਈਚਾਰੇ ਖਿਲਾਫ ਭੜਕਾਈ ਫਿਰਕੂ ਹਿੰਸਾ, ਉੜੀਸਾ ਦੇ ਕੰਧਮਾਲ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਲਕਸ਼ਮਣ ਸਾਧ ਦੇ ਕਤਲ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਸਾਈ ਭਾਈਚਾਰੇ ਖਿਲਾਫ ਭੜਕਾਈ ਮਾਰਧਾੜ, ਇਸਾਈ ਮਿਸ਼ਨਰੀ ਸਟੇਨਜ਼ ਤੇ ਉਸਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਾੜ ਕੇ ਮਾਰਨ ਦੀ ਬੇਰਹਿਮ ਕਾਰਵਾਈ, 2002 ਵਿੱਚ ਗੁਜਰਾਤ ਵਿੱਚ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਮੁਸਲਮਾਨ ਬੱਚਿਆਂ, ਔਰਤਾਂ ਅਤੇ ਮਰਦਾਂ ਦਾ ਰਚਾਇਆ ਵਹਿਸ਼ੀ ਕਤਲੇਆਮ ਅਤੇ ਪਿੱਛੇ ਜਿਹੇ ਯੂ.ਪੀ. ਦੇ ਮੁਜੱਫਰਨਗਰ ਵਿੱਚ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ 'ਤੇ ਬੋਲਿਆ ਗਿਆ ਫਿਰਕੂ ਧਾਵਾ ਤੇ ਕਤਲੇਆਮ ਆਦਿ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦੀ ਲੰਮੀ ਲੜੀ ਦਾ ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ ਬਣਦੀਆਂ ਹਨ। ਵਿਸ਼ਵ ਹਿੰਦੂ ਪ੍ਰੀਸ਼ਦ ਦਾ ਮੂੰਹ-ਫੱਟ ਪ੍ਰਧਾਨ ਤੋਗੜੀਆ ਇਹਨਾਂ ਕਤਲੇਆਮਾਂ ਦਾ ਸ਼ਰੇਆਮ ਇਕਬਾਲ ਕਰਦਿਆਂ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਦੌਰਾਨ ਕਿਸੇ ਹਿੰਦੂ ਨੂੰ ਫੁੱਲ ਦੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗੀ ਅਤੇ ਜਾਨ ਸਿਰਫ ਗੈਰ-ਹਿੰਦੂ ਫਿਰਕਿਆਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦੇਣੀ ਪਈ ਹੈ।
2014 ਦੀਆਂ ਪਾਰਲੀਮਾਨ ਚੋਣਾਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬੀ.ਜੇ.ਪੀ. ਅਤੇ ਆਰ.ਐਸ.ਐਸ. ਸਮੇਤ ਸਭਨਾਂ ਹਿੰਦਤਵੀ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਇਸ ਮਹਲਾਵਰ ਰੁੱਖ ਵਿੱਚ ਤੇਜੀ ਲਿਆਂਦੀ ਗਈ ਹੈ। ਮੁਲਕ ਭਰ ਵਿੱਚ ਫਿਰਕੂ ਜ਼ਹਿਰ ਦਾ ਛੱਟਾ ਦੇਣ, ਫਿਰਕੂ ਜ਼ਹਿਨੀਅਤ ਦੇ ਮਾਲਕ ਬਲਭ ਭਾਈ ਪਟੇਲ ਦੀ ਫਿਰਕੂ ਸਖਸ਼ੀਅਤ ਨੂੰ ਮੁਲਕ ਦੀ ਏਕਤਾ ਤੇ ਅਖੰਡਤਾ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਕ ਵਜੋਂ ਉਭਾਰਨ ਲਈ ''ਸਟੈਚਿਊ ਆਫ ਯੂਨਿਟੀ'' (ਏਕਤਾ ਦਾ ਬੁੱਤ) ਲਾਉਣ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰਨ ਅਤੇ ਮੁਲਕ ਭਰ ਵਿੱਚੋਂ ਲੋਹਾ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਦੀ ਮੁਹਿੰਮ ਚਲਾਉਣ, ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਧਾਰਮਿਕ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਡਰਾਉਣ-ਧਮਕਾਉਣ ਅਤੇ ਮਾਰ ਹੇਠ ਲਿਆਉਣ, ਫਿਰਕੂ ਮੁੱਦਿਆਂ ਨੂੰ ਤੂਲ ਦੇ ਕੇ ਫਿਰਕੂ ਪਾਲਾਬੰਦੀ ਦੇ ਅਮਲ ਨੂੰ ਤੇਜ ਕਰਨ ਵਗੈਰਾ ਦੇ ਸਿਲਸਿਲੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕਦਮ ਤੇਜ਼ੀ ਲਿਆਂਦੀ ਗਈ। ਇੱਕ ਭਾਜਪਾ ਦੇ ਲੋਕ ਸਭਾ ਲਈ ਉਮੀਦਵਾਰ ਸ਼ਾਕਸ਼ੀ ਮਹਾਰਾਜ ਵੱਲੋਂ ਬਿਆਨ ਦਾਗਿਆ ਗਿਆ ਕਿ ਮੋਦੀ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਵੋਟ ਨਾ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਭਾਜਪਾ ਦੇ ਮੌਜੂਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਅਮਿਤ ਸ਼ਾਹ ਵਲੋਂ ਯੂ.ਪੀ. ਵਿੱਚ ਬਿਆਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਕਿ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੇ ਕਾਤਲਾਂ ਯਾਨੀ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਤੋਂ ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਦਾ ਇਹੀ ਸਮਾਂ ਹੈ। ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਹੱਥ ਯੂ.ਪੀ.ਏ. ਦੀ ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਸਰਕਾਰ ਖਿਲਾਫ ਜਨਤਕ ਬੇਚੈਨੀ ਅਤੇ ਗੁੱਸੇ ਦਾ ਲਾਹਾ ਖੱਟਦਿਆਂ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਹੱਥ ਫਿਰਕੂ ਪਾਲਾਬੰਦੀ ਦੇ ਅਮਲ ਨੂੰ ਝੋਕਾ ਲਾਉਂਦਿਆਂ, ਭਾਜਪਾ ਪਾਰਲੀਮਾਨੀ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਹਾਸਲ ਕਰਕੇ ਕੇਂਦਰੀ ਹਕੂਮਤ 'ਤੇ ਕਾਬਜ਼ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਸਫਲ ਹੋ ਗਈ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਫਿਰਕੂ ਹਿੰਦੂਤਵੀ ਲਾਣੇ ਦੀ ਇੱਕ ਵਾਰ ਚੜ੍ਹ ਮੱਚੀ ਹੈ। ਇਸ ਲਾਣੇ ਵੱਲੋਂ ਘੱਟ-ਗਿਣਤੀ ਧਾਰਮਿਕ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਹੋਰ ਵੀ ਤਿੱਖਾ ਹਮਲਾਵਰ ਰੁੱਖ ਅਖਤਿਆਰ ਕਰਦਿਆਂ, ਅਖੌਤੀ ''ਘਰ ਵਾਪਸੀ'' ਦੇ ਨਾਂ ਹੇਠ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਧੇ/ਅਸਿੱਧੇ ਜਬਰੀ ਹੱਥਕੰਡਿਆਂ ਰਾਹੀਂ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਅਪਣਾਉਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਨ ਦੀ ਐਲਾਨੀਆ ਮੁਲਕ ਵਿਆਪੀ ਮੁਹਿੰਮ ਦਾ ਆਗਾਜ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਧਾਰਮਿਕ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀਆਂ ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਖਿਲਾਫ ਫਿਰਕੂ ਨਫਰਤ ਨੂੰ ਪਲੀਤਾ ਲਾਉਣ ਲਈ ਇੱਕ ਕੇਂਦਰੀ ਰਾਜ ਮੰਤਰੀ ਸਾਧਵੀ ਨਿਰੰਜਣ ਜਿਓਤੀ ਵੱਲੋਂ ਲੋਕ ਸਭਾ ਵਿੱਚ ਬੋਲਦਿਆਂ ਹਿੰਦੂਆਂ ਨੂੰ ''ਰਾਮਜ਼ਾਦੇ'' ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਧਰਮਾਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ''ਹਰਾਮਜ਼ਾਦੇ'' ਤੱਕ ਗਰਦਾਨਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਵਿਸ਼ਵ ਹਿੰਦੂ ਪ੍ਰੀਸ਼ਦ ਦੇ ਜਨਰਲ ਸਕੱਤਰ ਅਸ਼ੋਕ ਸਿੰਘਲ ਅਤੇ ਬੀ.ਜੇ.ਪੀ. ਐਮ.ਪੀ. ਸ਼ਾਕਸ਼ੀ ਮਹਾਰਾਜ ਵਰਗਿਆਂ ਵੱਲੋਂ ਹਿੰਦੂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਚਾਰ ਚਾਰ ਬੱਚੇ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਨਸੀਹਤਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਆਰ.ਐਸ.ਐਸ. ਦੇ ਮੋਹਨ ਭਾਗਵਤ ਵੱਲੋਂ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਹਿੰਦੂ ਰਾਸ਼ਟਰ ਅਤੇ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦਾ ਮੁਲਕ ਕਹਿੰਦਿਆਂ, ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਧਾਰਮਿਕ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਹਿੰਦੂਤਵ ਦੀ ਅਧੀਨਗੀ ਪ੍ਰਵਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਮੋਦੀ ਵੱਲੋਂ ਲੋਕ ਸਭਾ ਅੰਦਰ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਇਸ ਮੁਹਿੰਮ ਬਾਰੇ ਸਾਜਸ਼ੀ ਚੁੱਪ ਵੱਟਦਿਆਂ, ਇਸਨੂੰ ਜ਼ਾਹਰਾ ਸ਼ਹਿ ਤੇ ਛੱਤਰੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਉਸ ਵੱਲੋਂ ਉਸਦੀ ਅਗਵਾਈ ਹੇਠਲੀ ਕੇਂਦਰੀ ਹਕੂਮਤ ਅਤੇ ਭਾਜਪਾ ਦੀਆਂ ਸੂਬਾਈ ਹਕੂਮਤਾਂ ਵੱਲੋਂ ਵਿਦਿਆ ਅਤੇ ਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਮੱਧਯੁੱਗੀ ਰੂੜ੍ਹੀਵਾਦੀ ਧਾਰਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਗੈਰ-ਤਰਕਸ਼ੀਲ ਮਿਥਾਂ-ਮਨੌਤਾਂ ਨੂੰ ਦਾਖਲ ਕਰਨ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਲਾਉਂਦਿਆਂ, ਹਿੰਦੂ ਮੂਲਵਾਦ ਦੇ ਆਧਾਰ ਨੂੰ ਬਲ ਬਖਸ਼ਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਫਿਰਕੂ ਹਿੰਦੂਤਵੀ ਲਾਣੇ ਵੱਲੋਂ ਚਲਾਈ ਅਤੇ ਭਖਾਈ ਜਾ ਰਹੀ ਇਹ ਮੁਹਿੰਮ ਘੱਟ-ਗਿਣਤੀ ਧਾਰਮਿਕ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਦੀ ਹੋਂਦ 'ਤੇ ਫਾਸ਼ੀ ਹਮਲਾ ਹੈ। ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਧਾਰਮਿਕ ਆਜ਼ਾਦੀ 'ਤੇ ਨੰਗਾ ਚਿੱਟਾ ਹਮਲਾ ਹੈ। ਇਹ ਕਿਸੇ ਵੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ਜਾਂ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਧਰਮ ਨੂੰ ਮੰਨਣ ਜਾਂ ਨਾ ਮੰਨਣ ਅਤੇ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਰੱਖਣ ਜਾਂ ਨਾ ਰੱਖਣ ਦੇ ਜਮਹੂਰੀ ਅਧਿਕਾਰ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਹੈ। ਇਉਂ, ਇਹ ਘੱਟ-ਗਿਣਤੀ ਧਾਰਮਿਕ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਅੰਦਰ ਅਸੁਰੱਖਿਆ, ਡਰ ਅਤੇ ਦਹਿਸ਼ਤ ਦਾ ਸੰਚਾਰ ਕਰਨ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਇਹ ਮੁਲਕ ਅੰਦਰ ਵਿਚਰਦੀਆਂ ਅਨੇਕਾਂ ਕੌਮੀਅਤਾਂ ਦੀਆਂ ਵੱਖ ਵੱਖ ਬੋਲੀਆਂ, ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ ਅਤੇ ਕੌਮੀ ਪਛਾਣ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ, ਭਾਰਤ ਇੱਕ ਬਹੁਕੌਮੀ ਮੁਲਕ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦਰਜਨਾਂ ਕੌਮੀਅਤਾਂ ਮੁਕਾਬਲਤਨ ਵਿਕਸਤ ਅਤੇ ਘੱਟ-ਵਿਕਸਤ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵਿਚਰ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਕਾਬਇਲੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਕੌਮੀਅਤਾਂ ਅਤੇ ਕਬਾਇਲੀ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਦੀਆਂ ਬੋਲੀਆਂ, ਸਭਿਆਚਾਰ ਅਤੇ ਪਛਾਣਾਂ ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੀਆਂ ਹਨ। ਇੱਕ ਅੰਦਾਜ਼ੇ ਮੁਤਬਿਕ ਮੁਲਕ ਵਿੱਚ ਲੱਗਭੱਗ 200 ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਬੋਲੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ''ਹਿੰਦੂਤਵ'' ਦੇ ਫਿਰਕੂ ਫਾਸ਼ੀ ਸਿਧਾਂਤ ਦੀਆਂ ਝੰਡਾਬਰਦਾਰ ਇਹ ਫਿਰਕੂ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਦਾ ਲਾਣਾ ਨਾ ਸਿਰਫ ਮੁਲਕ ਅੰਦਰ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਹੋਰਨਾਂ ਧਰਮਾਂ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦ ਹੋਂਦ ਨੂੰ ਪ੍ਰਵਾਨ ਅਤੇ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰੀ ਹੈ, ਉੱਥੇ ਉਹ ਮੁਲਕ ਨੂੰ ਇੱਕ ਬਹੁ-ਕੌਮੀ ਮੁਲਕ ਪ੍ਰਵਾਨ ਕਰਨ ਅਤੇ ਮੁਲਕ ਅੰਦਰ ਵੱਖ ਵੱਖ ਕੌਮੀਅਤਾਂ ਤੇ ਕਬਾਇਲੀ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਦੀ ਹੋਂਦ ਅਤੇ ਹੈਸੀਅਤ ਨੂੰ ਪ੍ਰਵਾਨ ਤੇ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰਨਯੋਗ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦਾ। ਇੱਕ ਬੋਲੀ, ਇੱਕ ਧਰਮ ਅਤੇ ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰ/ਕੌਮ ਦੇ ਫਾਸ਼ੀ ਜਨੂੰਨੀ ਸੋਚ ਦੀਆਂ ਐਨਕਾਂ 'ਚੋਂ ਦੇਖਿਆਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਧਾਰਮਿਕ ਘੱਟ-ਗਿਣਤੀਆਂ, ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੀਆਂ ਕੌਮੀਅਤਾਂ ਅਤੇ ਕਬਾਇਲੀ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਦੀ ਰੰਗ-ਬਰੰਗੀ ਹੋਂਦ ਦੀ ਬਾਹਰਮੁਖੀ ਹਕੀਕਤ ਦਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੀ।
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਹਿੰਦੂਤਵੀ ਲਾਣੇ ਦੀ ਇਹ ਫਿਰਕੂ ਹਮਲਾਵਰ ਮੁਹਿੰਮ ਜਿੱਥੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਅਹਿਮ ਭਖਵੇਂ ਅਤੇ ਬੁਨਿਆਦੀ ਜਮਾਤੀ-ਜਨਤਕ ਮੁੱਦਿਆਂ ਤੋਂ ਭਟਕਾਉਣ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ, ਉੱਥੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜਮਾਤੀ/ਤਬਕਾਤੀ, ਭਰਾਤਰੀ ਏਕਤਾ ਅਤੇ ਕੌਮੀ ਏਕਤਾ ਨੂੰ ਚੀਰਾ ਦੇਣ ਅਤੇ ਫਿਰਕ ਲੀਹਾਂ 'ਤੇ ਵੰਡਣ ਦੀ ਵਜਾਹ ਬਣ ਰਹੀ ਹੈ। ਬਰਤਾਨਵੀ ਸਾਮਰਾਜੀਆਂ ਅਤੇ ਭਾਰਤੀ ਹਾਕਮਾਂ ਵੱਲੋਂ ਫਿਰਕੂ ''ਦੋ ਕੌਮੀ ਸਿਧਾਂਤ'' (ਟੂ ਨੇਸ਼ਨ ਥਿਊਰੀ) ਦਾ ਪੱਤਾ ਖੇਡਦਿਆਂ ਹੀ ਮੁਲਕ ਦੀਆਂ ਦੋ ਵੱਡੀਆਂ ਕੌਮਾਂ (ਪੰਜਾਬੀ ਕੌਮ ਅਤੇ ਬੰਗਲਾ ਕੌਮ) ਵਿੱਚ ਧਰਮ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ ਵੰਡੀਆਂ ਪਾ ਕੇ ਅਤੇ ਫਿਰਕੂ ਕਤਲੇਆਮ ਭੜਕਾ ਕੇ ਕੌਮੀ ਮੁਕਤੀ ਲਹਿਰ ਨੂੰ ਵੱਡੀ ਘਾਤਕ ਸੱਟ ਮਾਰੀ ਗਈ ਸੀ।
ਫਾਸ਼ੀ ਅਰਥ-ਸੰਭਾਵਨਾਵਾਂ ਸਮੋਈ ਇਸ ਫਿਰਕੂ ਫਾਸ਼ੀ ਹਮਲਾਵਰ ਮੁਹਿੰਮ ਨੂੰ ਉਸ ਵਕਤ ਝੋਕਾ ਲਾਉਣ ਦਾ ਅਮਲ ਤੇਜ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਸਾਮਰਾਜੀ ਅਰਥਚਾਰਾ ਅਤੇ ਭਾਰਤੀ ਹਾਕਮ ਜਮਾਤੀ ਅਰਥਚਾਰਾ ਸੰਕਟ ਝਟਕਿਆਂ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਅਖੌਤੀ ਆਰਥਿਕ ਸੁਧਾਰਾਂ ਨੂੰ ਵੇਗ ਮੁਹੱਈਆ ਕਰਦਿਆਂ, ਇਸ ਸੰਕਟ ਦਾ ਭਾਰ ਮੁਲਕ ਦੀ ਮਿਹਨਤਕਸ਼ ਜਨਤਾ 'ਤੇ ਲੱਦਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ; ਜਦੋਂ ਮੋਦੀ ਹਕੂਮਤ ਵੱਲੋਂ ''ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਬਣਾਓ'' ਦਾ ਬੈਨਰ ਲਾ ਕੇ ਸਾਮਰਾਜੀ ਕਾਰਪੋਰੇਟ ਲਾਣੇ ਨੂੰ ਮੁਲਕ ਦੇ ਦੌਲਤ-ਖਜ਼ਾਨਿਆਂ ਅਤੇ ਕਿਰਤ-ਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਰੱਜ ਕੇ ਲੁੱਟਣ ਦੇ ਹੋਕਰੇ ਉੱਚੇ ਚੁੱਕੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ; ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਦੇ ਜਥੇਬੰਦ ਹੋਣ ਅਤੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨ ਦੇ ਨਿਗੂਣੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦਾ ਭੋਗ ਪਾਉਣ ਲਈ ਲੇਬਰ ਕਾਨੂੰਨ ਬਦਲੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ; ਜਦੋਂ ਐਲਾਨੀਆਂ ਸਬਸਿਡੀਆਂ ਦਾ ਫਸਤਾ ਵੱਢਣ ਦੀ ਦਿਸ਼ਾ ਅਖਤਿਆਰ ਕਰਦਿਆਂ, ਇਹਨਾਂ 'ਤੇ ਕੈਂਚੀ ਫੇਰਨ ਦੇ ਕਦਮ ਐਲਾਨੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ; ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਆਰਡੀਨੈਂਸ ਰਾਹੀਂ ''ਜ਼ਮੀਨ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਕਾਨੂੰਨ 2013..'' ਨੂੰ ਸੋਧਦਿਆਂ, ਕਾਰਪੋਰੇਟ ਘਰਾਣਿਆਂ ਲਈ ਜ਼ਮੀਨਾਂ, ਜੰਗਲ ਅਤੇ ਖਣਿਜ ਪਦਾਰਥਾਂ 'ਤੇ ਝਪਟਣ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਵੇ ਮਾਤਰ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਦਾ ਵੀ ਫਸਤਾ ਵੱਢਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ;, ਜਦੋਂ ਕੋਲਾ ਖੇਤਰ, ਰੇਲਵੇ, ਫੌਜੀ ਸਾਜੋਸਮਾਨ ਦੀ ਪੈਦਾਵਾਰ, ਬੈਂਕਿੰਗ ਤੇ ਬੀਮਾ ਖੇਤਰ ਆਦਿ ਨੂੰ ਕਾਰਪੋਰੇਟ ਲਾਣੇ ਮੂਹਰੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਰੋਸਣ ਲਈ ਰੱਸੇ ਪੈੜੇ ਵੱਟੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਇਸ ਸੰਕਟ ਦਾ ਭਾਰ ਝੱਲਣ ਤੋਂ ਨਾਬਰੀ ਦਿਖਾ ਰਹੇ ਅਤੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਦਾ ਰਾਹ ਅਖਤਿਆਰ ਕਰ ਰਹੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲਾਦੂ ਕੱਢਣ ਲਈ ਕਾਲੇ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਦਾ ਸ਼ਿਕੰਜਾ ਕਸਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਨਕਲਾਬੀ ਕਾਰਕੁਨਾਂ ਦੀ ਪੈੜ ਨੱਪਣ ਲਈ ਖੁਫੀਆ ਏਜੰਸੀਆਂ ਨੂੰ ਸੰਵਾਰਿਆ-ਸ਼ਿੰਗਾਰਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ; ਜਦੋਂ ''ਵੱਖਵਾਦ, ਅੱਤਵਾਦ ਅਤੇ ਖੱਬੇ-ਪੱਖੀ ਅੱਤਵਾਦ'' ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਦੇ ਨਾਂ ਹੇਠ ਲੋਕ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਕੁਚਲਣ ਲਈ ਲੱਗਭੱਗ ਇੱਕ ਦਰਜਨ ਸੂਬਿਆਂ ਦੀ ਜਨਤਾ 'ਤੇ ਵਿੱਢੇ ਫੌਜੀ ਅਤੇ ਨੀਮ-ਫੌਜੀ ਹੱਲੇ ਨੂੰ ਹੋਰ ਅਸਰਦਾਰ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਐਲਾਨ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਫਿਰਕੂ ਹਮਲਾਵਰ ਮੁਹਿੰਮ ਜਿੱਥੇ ਹਾਕਮ ਜਮਾਤੀ ਆਰਥਿਕ ਹੱਲੇ ਅਤੇ ਜਬਰ ਦੇ ਦੋਧਾਰੀ ਹੱਲੇ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਅਹਿਮ ਤੇ ਭਖਵੇਂ ਆਰਥਿਕ ਅਤੇ ਜਮਹੂਰੀ ਸਿਆਸੀ ਮੁੱਦਿਆਂ ਤੋਂ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਭਟਕਾਉਣ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਉੱਥੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜਮਾਤੀ੍ਰ
੍ਰ/ਤਬਕਾਤੀ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਏਕਤਾ ਅਤੇ ਕੌਮੀ ਏਕਤਾ ਦੇ ਜੜ੍ਹੀਂ ਤੇਲ ਦੇਣ ਅਤੇ ਇਉਂ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਏਕਤਾ ਨੂੰ ਪਾੜਨ-ਖਿੰਡਾਉਣ ਅਤੇ ਨਕਾਰਾ-ਨਿਤਾਣਾ ਬਣਾਉਣ ਵੱਲ ਸੇਧਤ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਦੂਰਗਾਮੀ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਸਾਮਰਾਜੀਆਂ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਝੋਲੀਚੁੱਕ ਭਾਰਤੀ ਹਾਕਮ ਜਮਾਤਾਂ ਵੱਲੋਂ ਮੁਲਕ ਦੇ ਲੋਕਾਂ 'ਤੇ ਜਬਰੀ ਠੋਸੀ ਮੁਲਕ ਦੀ ਅਖੌਤੀ ਏਕਤਾ ਅਤੇ ਅਖੰਡਤਾ ਨੂੰ ਹਿੰਦੂ ਮੂਲਵਾਦ ਦੀ ਉਪਜ ਨਕਲੀ ਹਿੰਦੂ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦ ਦਾ ਠੁੰਮ੍ਹਣਾ (ਆਧਾਰਾ) ਮੁਹੱਈਆ ਕਰਨਾ ਹੈ।
ਇਨਕਲਾਬੀ ਜਮਹੂਰੀ, ਲੋਕ-ਹਿਤੈਸ਼ੀ, ਖਰੀਆਂ ਦੇਸ਼ਭਗਤ, ਕੌਮਪ੍ਰਸਤ ਅਤੇ ਧਰਮ-ਨਿਰਪੱਖ ਤਾਕਤਾਂ ਨੂੰ ਫਿਰਕੂ ਹਿੰਦੂਤਵੀ ਤਾਕਤਾਂ ਵੱਲੋਂ ਉਪਰੋਕਤ ਜ਼ਿਕਰ ਅਧੀਨ ਫਿਰਕੂ ਮੁਹਿੰਮ ਭਖਾਉਣ ਦੇ ਯਤਨਾਂ ਨੂੰ ਗੰਭੀਰਤ ਨਾਲ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਿੱਥੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਅਹਿਮ ਤੇ ਭਖਵੇਂ ਆਰਥਿਕ ਅਤੇ ਜਮਹੂਰੀ-ਸਿਆਸੀ ਮੁੱਦਿਆਂ 'ਤੇ ਖਾੜਕੂ ਤੇ ਵਿਸਾਲ ਜਨਤਕ ਘੋਲਾਂ ਦਾ ਅਖਾੜਾ ਭਖਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਉੱਥੇ ਇਹਨਾਂ ਹਿੰਦੂਤਵੀ ਤਾਕਤਾਂ ਦੇ ਭਟਕਾਊ ਤੇ ਪਾਟਕ-ਪਾਊ ਫਿਰਕੂ-ਫਾਸ਼ੀ ਮਨਸੂਬਿਆਂ ਨੂੰ ਨੰਗਾ ਕਰਦਿਆਂ, ਇਹਨਾਂ ਖਿਲਾਫ ਸੰਘਰਸ਼ ਨੂੰ ਹਕੂਮਤ ਦੇ ਦੋਧਾਰੀ ਹੱਲੇ ਖਿਲਾਫ ਸੰਘਰਸ਼ ਦਾ ਇੱਕ ਜੁੜਵਾਂ ਅੰਗ ਬਣਾ ਕੇ ਚੱਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਗੱਲ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਉਭਾਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਇਹਨਾਂ ਫਿਰਕੂ ਹਿੰਦੂਤਵੀ ਤਾਕਤਾਂ ਦਾ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਰੋਟੀ-ਰੋਜ਼ੀ ਅਤੇ ਕਮਾਈ ਦੇ ਵਸੀਲਿਆਂ (ਰੁਜ਼ਗਾਰ, ਛੋਟੇ-ਮੋਟੇ ਕਾਰੋਬਾਰ, ਜ਼ਮੀਨ, ਜੰਗਲ, ਰੁਜ਼ਗਾਰ-ਸੁਰੱਖਿਆ, ਸਬਸਿਡੀਆਂ ਦੀ ਛੰਗਾਈ, ਸਿਹਤ-ਪਾਣੀ-ਵਿਦਿਆ ਵਗੈਰਾ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਨਿਗੂਣੀਆਂ ਸਹੂਲਤਾਂ 'ਤੇ ਝਪਟ ਵਗੈਰਾ) ਦੇ ਉਜਾੜੇ ਨਾਲ ਨਾ ਸਿਰਫ ਭੋਰਾ ਭਰ ਵੀ ਕੋਈ ਸਰੋਕਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਇਹ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਇਹਨਾਂ ਮਸਲਿਆਂ ਤੋਂ ਭਟਕਾਉਣ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਜਮਾਤੀ, ਭਰਾਤਰੀ ਤੇ ਕੌਮੀ ਏਕਤਾ ਨੂੰ ਪਾੜਨ-ਖਿੰਡਾਉਣ ਅਤੇ ਇਉਂ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹਕੂਮਤੀ ਹੱਲੇ ਮੂਹਰੇ ਨਿਤਾਣਾ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਕੋਝੇ ਯਤਨਾਂ ਵਿੱਚ ਗਲਤਾਨ ਹਨ। ਕਿਵੇਂ ਉਹ ਹਕੂਮਤੀ ਹੱਲੇ ਖਿਲਾਫ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਲੀਹੋਂ ਲਾਹ ਕੇ ਆਪਸੀ ਭਰਾਮਾਰ ਮਾਰਧਾੜ ਦੀ ਲੀਹ 'ਤੇ ਪਾਉਣ ਲਈ ਤੁਲੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ।