ਗਾਜ਼ਾ ਦੀ ਬਹਾਦਰ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਦਾ ਸਨਮਾਨ
‘ਅੰਧਕਾਰ ਦੇ ਇਸ ਆਲਮ ’ਚ ਜਦ ਕੋਈ ਆਸ ਦੀ ਕਿਰਨ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ, ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਬਹਾਦਰ ਫਲਸਤੀਨੀ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨਾਲ ਇਕਮੁੱਠਤਾ, ਇਕਜੁੱਟਤਾ ਦਾ ਮਜ਼ਬੂਤ ਇਜ਼ਹਾਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਜੋ ਖਤਰਨਾਕ ਪ੍ਰਸਥਿਤੀਆਂ ਦੌਰਾਨ ਭਿਆਨਕ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦੀਆਂ ਖਬਰਾਂ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ। ਬਹਾਦਰੀ, ਪ੍ਰੈਸ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਪ੍ਰਤੀ ਵਚਨਵਬੱਧਤਾ ਦੇ ਕਾਰਨ ਮਨੁੱਖਤਾ ਇਹਨਾਂ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਕਰਜ਼ਦਾਰ ਹੈ।’
‘ਮੌਰਸੀਓ ਵੀਬਲ, ਚੇਅਰ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਜਿਊਰੀ ਆਫ਼ ਇੰਡੀਆ ਪ੍ਰੋਫ਼ੈਸ਼ਨਲਜ਼ ਯੂਨੈਸਕੋ/ਗੁਲਰਮੋ ਕਾਨੋ ਪ੍ਰੈੱਸ ਫ਼ਰੀਡਮ ਪ੍ਰਾਈਜ਼’ 1997 ਵਿਚ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪ੍ਰੈੱਸ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਰਖਵਾਲੀ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਲਈ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਗੁਲਰਮੋ ਕੋਲੰਬੀਆ ਦਾ ਉਹ ਪੱਤਰਕਾਰ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ 1986 ’ਚ ਉਸ ਦੇ ਅਖਬਾਰ ‘ਐੱਲ ਪੈਕਟਾਡੋਰ’ ਬੋਗੋਟਾ ਦੇ ਦਫ਼ਤਰ ਦੇ ਬਾਹਰ ਕਤਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
ਸਾਲ 2024 ਦਾ ਇਹ ਪੁਰਸਕਾਰ 2 ਮਈ ਨੂੰ ਚਿੱਲੀ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਸਾਂਨਤਿਆਗੋ ਵਿਖੇ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਪ੍ਰੈੱਸ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਾਨਫਰੰਸ ਦੌਰਾਨ ਫ਼ਲਸਤੀਨ ਦੇ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਯੂਨੈਸਕੋ ਵੱਲੋਂ ਫ਼ਲਸਤੀਨ ਦੇ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਇਹ ਸਨਮਾਨ ਅਸਲ ’ਚ ਇੱਕ ਇਤਿਹਾਸਕ ਸਚਾਈ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰਨ ਵਾਲਾ ਕਾਰਜ ਹੈ। ਬੇਸ਼ੱਕ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਬਹਾਦਰੀ ਤੇ ਹੌਸਲੇ ਨੂੰ ਸਲਾਮ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਵਕਤ ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ ਦੀ ਜੰਗ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰ ਰਹੇ ਇਹਨਾਂ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਇਸ ਸਨਮਾਨ ਦਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੱਕਦਾਰ ਨਹੀਂ। ਇਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਬਹੁਤੇ ਜਾਣਦੇ ਸਨ ਕਿ ਇਜ਼ਰਾਈਲ, ਸਮੇਤ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ’ਤੇ ਤੁਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਤਾਂ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਹੈਵਾਨੀਅਤ ਦੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਛੁਪੀਆਂ ਰਹਿ ਜਾਣ, ਜ਼ੁਰਮਾਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਜੱਗ ਜਾਹਰ ਨਾ ਹੋਵੇ। 7 ਅਕਤੂਬਰ 2023 ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ 11 ਮਈ 2024 ਤੱਕ ਗਾਜ਼ਾ ਵਿਚ 143 ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਵੱਲੋਂ ਕਤਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਗਿਣਤੀ ਦੂਸਰੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਅਤੇ ਵੀਅਤਨਾਮ ਜੰਗ ਦੌਰਾਨ ਮਾਰੇ ਗਏ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜ ਕੇ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬਣਦੀ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਵਿਚ ਉਹ ਲੇਖਕ ਜਾਂ ਬਲਾਗਰ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਦਾ ਕਾਰਡ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ, ਜਿਹੜੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਮਾਰ ਦਿੱਤੇ ਗਏ, ਪਰ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਬਹਾਦਰੀ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਵੀ ਹੈ। ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਨੇ ਜਦ ਵੀ ਕਦੇ ਗਾਜ਼ਾ ਵਿਰੁੱਧ ਜੰਗ ਛੇੜੀ ਹੈ, ਕੌਮਾਂਤਰੀ ਅਖਬਾਰ ਨਵੀਸਾਂ ਨੂੰ ਗਾਜ਼ਾ ਪੱਟੀ ਵਿਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਜੋ ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਜੋ ਕਤਲੇਆਮ ਕਰਨ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਉਸ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਦੁਨੀਆਂ ਤੱਕ ਨਾ ਪਹੁੰਚੇ। 2008-09 ਦੇ ਉਪਰੇਸ਼ਨ ਦੌਰਾਨ ਇਹ ਨੀਤੀ ਸਫ਼ਲ ਹੋਈ ਸੀ। 1400 ਫਲਸਤੀਨੀ ਇਸ ਉਪਰੇਸ਼ਨ ’ਚ ਮਾਰ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਸਨ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਇਹ ਹਕੀਕਤ ਜੰਗ ਦੇ ਖਤਮ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਸਾਹਮਣੇ ਆਈ ਸੀ। ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਆਪਣਾ ਉਦੇਸ਼ ਪੂਰਾ ਕਰ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਕਾਰਪੋਰੇਟ ਮੀਡੀਆ ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਦੀ ਸਿਆਸਤ ਦਾ ਗੁਣਗਾਣ ਕਰਨ ਵਿਚ ਪੂਰਾ ਸਫਲ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸ ਜੰਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਨੇ ਕੌਮਾਂਤਰੀ ਅਖਬਾਰਾਂ ’ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਤੇ ਫ਼ਲਸਤੀਨੀ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਕਤਲ ਕਰਨ ਦੀ ਨੀਤੀ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਅਗਸਤ 2014 ਦਾ ਗਾਜ਼ਾ ਉੱਪਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹਮਲਾ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਭਿਆਨਕ ਸੀ। 18 ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ 17 ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਜਾਨਾਂ ਚਲੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਫ਼ਲਸਤੀਨੀ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਬਹਾਦਰੀ ਦੀ ਦਾਦ ਦੇਣੀ ਹੋਵੇਗੀ ਕਿ ਇੱਕ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦਸ ਹੋਰ ਉਸ ਦੀ ਥਾਂ ਲੈਣ ਲਈ ਨਵੇਂ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਮਕਬੂਜਾ ਫ਼ਲਸਤੀਨ ਅਖਬਾਰਨਵੀਸੀ ਦੇ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾ ਬਹੁਤ ਖਤਰਨਾਕ ਖਿੱਤਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਫ਼ਲਸਤੀਨ ਜਰਨਲਿਸਟ ਯੂਨੀਅਨ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ 2000 ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ 2022 ਤੱਕ, ਜਦ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸ਼ਰੀਨ ਅਬੂ ਅਕਲੇਹ ਦਾ ਕਤਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਦੀ ਫੌਜ ਨੇ 55 ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਮੁਕਾਇਆ ਸੀ।
ਗਾਜ਼ਾ ਦੀ ਵਰਤਮਾਨ ਜੰਗ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿਚ ਤਾਂ ਇਹ ਗਿਣਤੀ ਛੋਟੀ ਹੈ, ਪਰ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੈਮਾਨੇ ਦੇ ਮੁਤਾਬਕ ਬਹੁਤ ਡਰਾਉਣੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਪਿੱਛੇ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਤਰਕ ਹੋਰ ਵੀ ਭਿਆਨਕ ਹੈ-ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜਲਦੀ ਖਤਮ ਕਰਨਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕਹਾਣੀ ਲਿਖਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿਓ। ਕਈ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੋਂ ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਉੱਪਰ ਕਬਜ਼ਾ ਜਮਾਉਣ ਵਾਲੀ ਤਾਕਤ ਰਹੀ ਹੈ, ਪਰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪੀੜਤ ਦੇਸ਼ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਸਤੁਤ ਕਰਦਾ ਆਇਆ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਸਵੈ-ਸੁਰੱਖਿਆ ਉਸ ਦਾ ਮੁੱਖ ਮੁੱਦਾ ਹੈ। ਮੁੱਖ ਧਾਰਾ ਦੇ ਕੌਮਾਂਤਰੀ ਮੀਡੀਆ ਵਿਚ ਪੱਖਪਾਤੀ ਰਵੱਈਏ ਦੇ ਕਾਰਨ ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਦੇ ਝੂਠੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਨੂੰ ਦੁਨੀਆਂ ਨੇ ਸੱਚ ਕਰਕੇ ਜਾਣਿਆ ਹੈ। ਸੱਚ ਅਤੇ ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਦੇ ਕਪਟ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇਮਾਨਦਾਰ ਪੱਤਰਕਾਰ ਹੀ ਦੀਵਾਰ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਆ ਰਹੇ ਸਨ। ਇਸ ਲਈ ਅਜਿਹੇ ਮੀਡੀਆ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਯੁੱਧ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸੀ। ਪਰ ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਨੂੰ ਇਹ ਆਸ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਕੌਮਾਂਤਰੀ ਮੀਡੀਆ ਨੂੰ ਰੋਕ ਕੇ ਉਹ ਅਸਲ ਵਿਚ ਫ਼ਲਸਤੀਨ ਦੇ ਘਰੇਲੂ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਆਪ ਕਰਨਗੇ। ਫ਼ਲਸਤੀਨ ਦਾ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਬੁੱਧੀਜੀਵੀ ਮਰਹੂਮ ਅਡਵੈਰਡ ਸੈਦ ਨੇ ਆਪਣੀ ਲਿਖਤ ‘ਕਵਰਿੰਗ ਇਸਲਾਮ’ ਵਿਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ, ‘ਮੁੱਖ ਤੌਰ ’ਤੇ ਵਿਆਖਿਆ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਵਿਆਖਿਆਕਾਰ ਕੌਣ ਹੈ, ਉਹ ਮੁਖ਼ਾਤਬ ਕਿਸ ਨੂੰ ਹੈ, ਉਸ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਕੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕਿਸ ਇਤਿਹਾਸਕ ਸੰਦਰਭ ਵਿਚ ਇਹ ਵਿਆਖਿਆ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ।’ ਹੋਰ ਬੁੱਧੀਜੀਵੀ ਕਾਰਜਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਉਪਰ ਵੀ ਇਹ ਅਸੂਲ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਵਿਦਵਾਨ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਕੀ ਹੈ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਾ-ਵਸਤੂ ਦਾ ਸਮਾਜਕ ਜਾਂ ਰਾਜਨੀਤਕ ਸੰਦਰਭ ਕੀ ਹੈ। ਗਾਜ਼ਾ ਦੇ ਫ਼ਲਸਤੀਨੀ ਪੱਤਰਕਾਰ ਆਪਣੀ ਕਹਾਣੀ ਆਪ ਹੀ ਲਿਖ ਰਹੇ ਹਨ। ਆਪਣੀ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਸੱਚ ਅਤੇ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲਤਾ ਨੂੰ ਉਹ ਸਫ਼ਲਤਾ ਜਾਂ ਅਸਫ਼ਲਤਾ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ’ਤੇ ਹੀ ਗਾਜ਼ਾ ਦੀ ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ ਦਾ ਭਵਿੱਖ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਜੰਗ ਅਜੇ ਜਾਰੀ ਹੈ, ਪਰ ਫ਼ਲਸਤੀਨੀ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਸਾਬਤ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਕਰਕੇ ਨਹੀਂ ਕਿ ਉਹ ਬਹੁਤ ਬਹਾਦਰ ਹਨ, ਸਗੋਂ ਇਸ ਕਰਕੇ ਕਿ ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਸਾਥੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਖੜ੍ਹੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਉਹਨਾਂ ਸਾਨੂੰ ਜੰਗ ਦੀ ਹਕੀਕਤ ਤੋਂ ਜਾਣੂੰ ਕਰਵਾਇਆ ਹੈ। ਦੁਨੀਆਂ ਭਰ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜੰਗ ਦਾ ਖਾਤਮਾ ਹੋਵੇ, ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਗਾਜ਼ਾ ਵਿਚਲੀ ਭਿਆਨਕਤਾ ਦਾ ਗਿਆਨ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋਇਆ ਹੈ? ਮੁੱਖ ਧਾਰਾ ’ਤੇ ਕਾਬਜ਼ ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਪੱਖੀ ਮੀਡੀਆ ਰਾਹੀਂ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਜ਼ਮੀਨ ’ਤੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਫ਼ਲਸਤੀਨੀ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਜੋ ਹਰ ਜ਼ਰੀਆ ਵਰਤ ਕੇ ਯਥਾਰਥ ਦੱਸਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਵਿਚ ਸਵੈ-ਸਿੱਖਿਅਤ ਪੱਤਰਕਾਰ ਵੀ ਹਨ, 9 ਸਾਲ ਦੇ ਲਾਮਾ ਜੇਮਜ਼ ਵਰਗਾ ਵੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ‘ਪ੍ਰੈੱਸ’ ਦੀ ਪੁਸ਼ਾਕ ਪਹਿਨ ਕੇ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀ ਕੈਂਪਾਂ, ਨਾਸਰ ਹਸਪਤਾਲ ਤੇ ਕਈ ਹੋਰ ਥਾਵਾਂ ਦਾ ਅੱਖੀਂ ਦੇਖਿਆ ਹਾਲ ਬੜੀ ਸਿਆਣਪ ਤੇ ਸਹਿਜਤਾ ਨਾਲ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਆਪਣੀ ਕਹਾਣੀ ਦੀ ਸਚਾਈ ਦੇ ਸਬੂਤ ਵੀ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ ਹਨ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸਮਾਜ ਸੇਵੀ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਵੱਲੋਂ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ ਬਿਰਤਾਂਤ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਸੱਚ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ, ਇਹਨਾਂ ਜ਼ਮੀਨ ਨਾਲ ਲਿਪਟੇ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਸਦਕਾ ਹੀ ਸਾਨੂੰ ਗਾਜ਼ਾ ਦੀ ਜੰਗ ਵਿਚ ਹੋਈਆਂ ਮੌਤਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ, ਤਬਾਹੀ ਦੇ ਮੰਜ਼ਰ, ਭੁੱਖਮਰੀ, ਟੋਇਆਂ ਵਿਚ ਪਈਆਂ ਲਾਸ਼ਾਂ ਤੇ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਹੋਰ ਬਾਰੇ ਗਿਆਨ ਹੋਇਆ ਹੈ।
ਫ਼ਲਸਤੀਨੀ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਅਤੇ ਸੱਚ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਵਿਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਸਫਲਤਾ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਇਮਾਨਦਾਰ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਅਤੇ ਅਖ਼ਬਾਰ ਨਵੀਸਾਂ ਦੇ ਲਈ ਆਦਰਸ਼ ਬਣ ਕੇ ਆਏ ਹਨ। ਉਦਾਹਰਣ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਜੰਗੀ ਜੁਰਮਾਂ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਦੁਸ਼ਵਾਰੀਆਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਲੋਕਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾਈ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।
(‘ਫ਼ਲਸਤੀਨ ਕਰਾਨੀਕਲ’ ਦੇ ਸੰਪਾਦਕ ਰਾਮਜੀ ਗਾਰੌਦ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ , ਪੇਸ਼ਕਸ਼-ਪੁਸ਼ਪਿੰਦਰ )
( ਨਵਾਂ ਜ਼ਮਾਨਾਂ ’ਚੋਂ ਧੰਨਵਾਦ ਸਾਹਿਤ)
No comments:
Post a Comment